چشم من چون بخت تو ناخفته به از عبدالرزاق اصفهانی غزل 144
1. چشم من چون بخت تو ناخفته به
کار من چون زلف تو آشفته به
بامدادان بگاه خواب زده از عبدالرزاق اصفهانی غزل 145
1. بامدادان بگاه خواب زده
آمد آن دلبر شراب زده
زهی روی تو خار گل نهاده از عبدالرزاق اصفهانی غزل 146
1. زهی روی تو خار گل نهاده
قد تو کو شمال سرو داده
اگر رخت از جهان بیرون نهی به از عبدالرزاق اصفهانی غزل 147
1. اگر رخت از جهان بیرون نهی به
ازین تر دامنان گر وا رهی به
زهی زلف تو خم درخم گرفته از عبدالرزاق اصفهانی غزل 148
1. زهی زلف تو خم درخم گرفته
غم عشق تو در عالم گرفته
چه باشد اگر با همه دوستگاری از عبدالرزاق اصفهانی غزل 149
1. چه باشد اگر با همه دوستگاری
مرا گوئی ای خسته چون میگذاری
توبه که بعد ازین نبرم نام عاشقی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 150
1. توبه که بعد ازین نبرم نام عاشقی
ور عشق زاهدیست کنون ما وفاسقی
تو چه ترکی تو چه ترکی که برخ فرهمائی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 151
1. تو چه ترکی تو چه ترکی که برخ فرهمائی
ز منت شرم نیاید که به من رخ ننمائی
گر چو تو ترک در ختن بودی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 152
1. گر چو تو ترک در ختن بودی
ور چو تو سرو در چمن بودی
سر ما نیستت فسانه مگوی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 153
1. سر ما نیستت فسانه مگوی
سیر گشتی برو بهانه مجوی
حسنی چو دعا بسر فرازی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 154
1. حسنی چو دعا بسر فرازی
زلفی چو قضا بدست یازی
دلبرا چشم من از اشک چو دریاچه کنی از عبدالرزاق اصفهانی غزل 155
1. دلبرا چشم من از اشک چو دریاچه کنی
وزمن دلشده بیجرم تبرا چه کنی