منم که جز بمدیح تو هیچ دم نزنم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 93
1. منم که جز بمدیح تو هیچ دم نزنم
بجز بقوت تو گوی مدح و دم نزنم
اندیشه دل دراز میبینم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 94
1. اندیشه دل دراز میبینم
بر دل در درد باز میبینم
ای طلعت میمون تو سر چشمه اجرام از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 95
1. ای طلعت میمون تو سر چشمه اجرام
وی عهد همایون تو سر دفتر ایام
زهی تو حاکم عدل و جهان ترا محکوم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 96
1. زهی تو حاکم عدل و جهان ترا محکوم
زهی بحم تو گردن نهاده چرخ ظلوم
من ز جمع شاعران باری کیم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 97
1. من ز جمع شاعران باری کیم
من ز لاف دانش و دعوی کیم
منم آنکس که عقل را جانم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 98
1. منم آنکس که عقل را جانم
منم آنکس که روح را مانم
ای دو یت و مسند تو دین و دولت را نظام از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 99
1. ای دو یت و مسند تو دین و دولت را نظام
وی بکلک و خاتم تو شرع و ملت را قوام
چه شد که عالم معنی خراب میبینم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 100
1. چه شد که عالم معنی خراب میبینم
چه شد که ماه کرم در سحاب میبینم
ای محرم خانه محرم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 101
1. ای محرم خانه محرم
وی محرم کعبه معظم
ای ز وجود تو کارها چو نگارم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 102
1. ای ز وجود تو کارها چو نگارم
وی شده از جود تو چوزر همه کارم
کی است نوبت احسان و روزگار کرم از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 103
1. کی است نوبت احسان و روزگار کرم
چه وقت میشکفد باز نو بهار کرم
ای بحق پادشاه روی زمین از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 104
1. ای بحق پادشاه روی زمین
وی بتو تازه گشته دولت و دین