بگشت گونه باغ از نهیب باد خزان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 105
1. بگشت گونه باغ از نهیب باد خزان
بیر باد خزان برگ شاخ و رنگ رزان
زهی بنفحه عدل تو زنده جان جهان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 106
1. زهی بنفحه عدل تو زنده جان جهان
بدست حکم تو داده فلک عنان جهان
زهی محل رفیعت ز حد و هم بیرون از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 107
1. زهی محل رفیعت ز حد و هم بیرون
نهاده گوشه مسند بر اوج نه گردون
چو در نورد دفراش امر کن فیکون از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 108
1. چو در نورد دفراش امر کن فیکون
سرای پرده سیماب رنگ آینه گون
ای گذشته پایه قدرت زهفتم آسمان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 109
1. ای گذشته پایه قدرت زهفتم آسمان
وی رسیده صیت انصافت باقطار جهان
زهی بعدل تو اقلیم شرع آبادان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 110
1. زهی بعدل تو اقلیم شرع آبادان
زرشح کلک تو اجزای روزگار جوان
ای بتو چشم مملکت روشن از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 111
1. ای بتو چشم مملکت روشن
وی بتو جان مکرمت گلشن
زهی گشاده بمدح تو روزگار دهن از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 112
1. زهی گشاده بمدح تو روزگار دهن
زهی نهاده بحکم تو آسمان گردن
رسول مرگ پیامی همی رساند بمن از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 113
1. رسول مرگ پیامی همی رساند بمن
که میخ خیمه دل زینسرای گل برکن
ای نقشبند عالم جان اندرین جهان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 114
1. ای نقشبند عالم جان اندرین جهان
نی نی که نیست هیچ پذیرای نقش جان
ای کلک نقشبند تو آرایش جهان از عبدالرزاق اصفهانی قصیده 115
1. ای کلک نقشبند تو آرایش جهان
وی لفظ دلگشای تو آسایش جنان