نگار از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 35
1. نگار من زبر من همی چنان بجهد
که تیر وقت گشاد از برکمان بجهد
...
ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 36
1. ای سعد فلک ترا مساعد
اعدای ترا فلکه معاند
...
بودم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 37
1. بودم نشسته دوش که ناگه خبر رسید
کاینک رکاب خواجه آفاق در رسید
...
جانم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 38
1. جانم از جام می شکر یابد
گر لب لعل آن پسر یابد
...
ایکه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 39
1. ایکه موج سینه تو غوطه دریا دهد
پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد
...
باز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 40
1. باز خورشید قصد بالا کرد
باز آثار خوب مبدا کرد
...
بهار از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 41
1. بهار امسال خوش‌تر می‌نماید
که از صد گونه زیور می‌نماید
...
همه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 42
1. همه میامن این روزگار میمون باد
همه سعدت این حضرت همایون باد
...
رخ از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 43
1. رخ خوب تو ناموس قمر برد
لب لعل تو بازار شکر برد
...
باز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 44
1. باز خورشید چرخ رخشان شد
باز کار جهان بسامان شد
...
شیرمردان از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 45
1. شیرمردان چو عزم کار کنند
کار ازین گونه استوار کنند
...
ایکه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 46
1. ایکه خورشید زشرم دل تو آب شود
هفت دریا زسرانگشت تو غرقاب شود
...