درین از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 24
1. درین مقرنس زنگار خورده دود اندود
مرا بکام بداندیش چند باید بود
این از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 25
1. این مژده شنیدی که بناگاه برآمد
زین تنگ شکر خای که ازراه برآمد
کیست از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 26
1. کیست که پیغام من بشهر شروان برد
یک سخن ازمن بدان مرد سخندان برد
مراهر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 27
1. مراهر ساعتی سودای آن نامهربان خیزد
که مشکینثر همیگوئی دو سنبل زار ارغوانخیزد
ایکه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 28
1. ایکه خورشید ز رای تو منور گردد
عالم از نفحه خلق تو معطر گردد
گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 29
1. گر کسی فیض جان همی بخشد
شاه گیتی ستان همی بخشد
ترکم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 30
1. ترکم امروز مگر رای تماشا دارد
که برون آمده آهنگ بصحرا دارد
تا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 31
1. تا جهانست شاه صفدر باد
تخت او با فلک برابر باد
کسیکه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 32
1. کسیکه قصد سر زلف آن نگار کند
چو زلف او دل خود زار و بیقرار کند
روی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 33
1. روی یارم ز آفتاب اکنون نکوتر می‌شود
تا به گرد ماه از مشک چنبر می‌شود
روی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 34
1. روی او تشویر ماه آسمانی می‌دهد
قد او تعلیم سرو بوستانی می‌دهد