ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 12
1. ای جوادی که بتو بحر و سحاب
ننویسند بجز بنده خطاب
شاه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 13
1. شاه جوانست و بخت ملک جوانست
کار جهان لاجرم بکام جهانست
دلم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 14
1. دلم از بار غم خراب شد است
رخم از خون دل خضاب شداست
زهی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 15
1. زهی بمشرق و مغرب رسیده انعامت
شکوه خطبه وسکه زحشمت نامت
المتنة از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 16
1. المتنة لله که تأیید ظفر یافت
صدری که ازودولت و دین رونق و فریافت
ایکه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 17
1. ایکه انعام تو سرمایه هر محرومست
ویکه انصاف تو یاری ده هر مظلومست
تا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 18
1. تا صبا در نقشبندی خامه در عنبر زدست
صد هزاران لعبت از جیب زمین سر بر زدست
باد از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 19
1. باد عنبر بیز بین کز روضه حور آمدست
این گوهر باش بین کز چشمه نور آمدست
عشقبازی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 20
1. عشقبازی دیگرم در تحت فرمان یافتست
جان بشکلی دیگرم درد ست جانان یافتست
اینهمه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 21
1. اینهمه لاف مزن گر چه ترا سیم وزراست
که زر وسیم بر اهل خرد مختصرست
تویی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 22
1. تویی که چرخ به صدر تو التجا کردست
شعاع عقل برای تو اقتدا کردست
مرا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 23
1. مرا باری در ینحالت زبان نیست
دل اندیشه و طبع بیان نیست