ز بیم از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 36
1. ز بیم بداندیش کوش، آن گروه
گریزان همه ساله در دشت و کوه
چو از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 37
1. چو از هیچ سو کوش دشمن ندید
سپه را سوی پیلگوشان کشید
دگر از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 38
1. دگر روز چون آتبین با سپاه
ز بهر شکار آمد آن جایگاه
ز بس از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 39
1. ز بس لابه کاو کرد، دادش بدوی
زنش سوی پروردن آورد روی
یکی از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 40
1. یکی روز ناگاه سالار چین
یکی تاختن کرد بر آتبین
چو از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 41
1. چو شاه آتبین را چنان دید کوش
برآورد مانند تندر خروش
فرستاد از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 42
1. فرستاد و مرکوش را پیش خواند
ببوسید و نزدیک خویشش نشاند
سپه از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 43
1. سپه را بدو داد هنگام خواب
به رفتن گرفتند گردان شتاب
وز از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 44
1. وز آن روی چون لشکر آمد به چین
دل شاه چین گشت از ایشان به کین
وز از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 45
1. وز آن لشکر خویش کآورده بود
که ضحّاک با او برون کرده بود
گذرگاه از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 46
1. گذرگاه بگرفته بود آتبین
پر اندیشه گشت از سپهدار چین
نگه از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 47
1. نگه کرد در کار گردان سپهر
که چون گشت خواهد همی ماه و مهر