ایرانشان ابن ابی الخیر

چنانچون شنیدم ز کمّ و ز بیش

همه پادشاهی بهمن در اوی

به نقشش چو باغی بپیراستم

پدر بر پدر خسرو و تاجور

به درگاه خسرو فرستادمش

ز بیم بداندیش، با نیکخواه

بخواندند و دیدند و آمد پسند

مرا جامه و زر فرستاد شاه

ز دینار شد کار من چون نگار

ز کردار شاه و ز گفتار من

وز آن زینت اندر میان سپاه

وز آن همت و ز آن دل راد او

ز یزدان همه کام او خواستم

نه زو بازگردد نه تا دیرگاه

که برتر شده ست از چهل سال من

پراگنده اندر جهان نام او

جز او هیچ خسرو به لشکر مباد

دلم باز چون آتشی برفروخت

همی آمدم بیت بی رنج یاد