غمی شد فریدون چو آگاه شد از ایرانشهر کوش‌نامه 305
1. غمی شد فریدون چو آگاه شد
سوی چاره ی رزم بدخواه شد
چو بگذشت صد سال و هشتاد و یک از ایرانشهر کوش‌نامه 306
1. چو بگذشت صد سال و هشتاد و یک
دگر باره سورش نمود از فلک
به هنگام رفتن به سلم سترگ از ایرانشهر کوش‌نامه 307
1. به هنگام رفتن به سلم سترگ
چنین گفت پس شهریار بزرگ
چو فاروق و سقلاب سالار نیز از ایرانشهر کوش‌نامه 308
1. چو فاروق و سقلاب سالار نیز
به کوش دلاور نداند چیز
چو سلم اندر آن مرز خود کامه شد از ایرانشهر کوش‌نامه 309
1. چو سلم اندر آن مرز خود کامه شد
به نزد فریدون یکی نامه شد
بفرمود تا قارن نامدار از ایرانشهر کوش‌نامه 310
1. بفرمود تا قارن نامدار
ز لشکر گزین کرد سیصد هزار
چو اردیبهشت آمد و روز جوش از ایرانشهر کوش‌نامه 311
1. چو اردیبهشت آمد و روز جوش
کشیدند لشکر سوی رزم کوش
یکی مرد پوینده را همچو دود از ایرانشهر کوش‌نامه 312
1. یکی مرد پوینده را همچو دود
فرستاد کآگاهی آردش زود
دو لشکر برابر بر آن دشت کین از ایرانشهر کوش‌نامه 313
1. دو لشکر برابر بر آن دشت کین
تو گفتی که شد تنگ روی زمین
چو بگذشت تیره شب و روز شد از ایرانشهر کوش‌نامه 314
1. چو بگذشت تیره شب و روز شد
ز خورشید گیتی دل افروز شد
وزآن روی قارن برآمد دمان از ایرانشهر کوش‌نامه 315
1. وزآن روی قارن برآمد دمان
سوی خیمه ی سلم شد شادمان