کوش‌نامه ایرانشان ابن ابی الخیر

1 زنان بسیلا همی دید شاه به بالا چو سرو و به چهره چو ماه

2 فرع را به مستی یکی روز گفت که باید که داری تو رازم نهفت

3 من اندر جهان تا زنان دیده ام زنان بسیلا پسندیده ام

4 بتانند گویی ز کافور ناب چکان از سر انگشت ایشان گلاب

1 همان گه نبیسنده را خواند پیش سخن راند با او ز اندازه بیش

2 به ضحاک فرمود تا نامه کرد سخنها روان از سر خامه کرد

3 که شاه جهان جاودان شاه باد هنر رهبر و بخت همراه باد

4 سرش سبز بادا و گردونش گاه بلند اختر افسر، ستاره سپاه

1 دگر روز نوشان یکی برگزید که گوید به گفتار و داند شنید

2 بدو گفت از این شهر بیرون خرام ز مردم سوی آتبین بر پیام

3 که شهری همی گوید و لشکری که تو شهریاری و گندآوری

4 نه دانش بود شاه را این نشست که این شهر هرگز نیاید به دست

1 فرستاد نامه به ضحاک شاه که چو من بدین جا کشیدم سپاه

2 به فرّ شهنشاه گیتی خدای ز دشمن سواری ندیدم بجای

3 ز دارای ماچین رسید آن گزند که بر لشکر ما شکن برفگند

4 نهان سر یکی کرد با دشمنان به دریا گذر دادشان چون زنان

1 چو دید آن که کردند ماچین تباه یکی نامه کرد او به طیهور شاه

2 سوی آتبین نامه ای کرد باز که ای شهریاران گردنفراز

3 شما سر نهادید یکسر به بزم چو مردان ندارید آهنگ رزم

4 سه ماه است کز چین برفته ست کوش ببرده سواران پولادپوش

1 چو یک نیمه ره زیر پی کرد کوش سپاهی گزین کرد پولادپوش

2 شمار سپه بود خود صد هزار همه ساخته در خورِ کارزار

3 بفرمودشان تاختن سوی چین ز ناگه شدن بر سر آتبین

4 سپه بر در شهر خمدان شتافت تهی دید دروازه، دشمن نیافت

1 ز شادی خورش خواست طیهور و می به شمشیرِ می رنج را کرد پی

2 به رویش همه روز شادی نمود همه خوبی و مهربانی فزود

3 کشیدند چندان برش پای رنج که گفتی زمانه تهی ماند و گنج

4 برابر یکی کلبه بست از درخت ز درگاه طیهور تا پیش تخت

1 همی آتبین داشت خمدان حصار گه آسایش و گاه در کارزار

2 به سه ماه شهری به تنگی رسید خبر زآن به نوشان جنگی رسید

3 ز بازار و برزن برآمد خروش که با تو بخورده ست زنهار کوش

4 زن و مرد و کودک خروشان بُدند سراسر به درگاه نوشان شدند

1 یکی مرد هندی ز درگاه شاه درآمد نشسته بر او گرد راه

2 مرا گفت نزدیک شه ره کنید مر او را ز کار من آگه کنید

3 بپرسید هر کس که تو کیستی به درگاه شاه از پی چیستی

4 چنین داد پاسخ که هستم پزشک بدانم ز هر گونه ای ترّ و خشک

1 فرع را فرستاد نزدیک شاه که کی راه یابم بدین پیشگاه

2 مگر شاه امیدم بجای آورد به خوبی بدین بنده رای آورد

3 فرستاد پاسخ که هرگاه که رای کنی هر زمان شادمان اندر آی

4 مرا آگهی ده ز یک هفته باز یکی تا چو باید، بسازیم ساز