یارب بحق حرمت رندان درد نوش از فضولی غزل 216
1. یارب بحق حرمت رندان درد نوش
ما را میفکن از نظر پیر می فروش
پیش تو گل از شرم سرانداخته در پیش از فضولی غزل 217
1. پیش تو گل از شرم سرانداخته در پیش
گویا که پشیمان شده از آمدن خویش
مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش از فضولی غزل 218
1. مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش
که دارد میل بالا شعله چون می‌خیزد از آتش
چه دعوی می‌کنی ای غنچه با لعل گهربارش از فضولی غزل 219
1. چه دعوی می‌کنی ای غنچه با لعل گهربارش
چه می گویی اگر خواهند از تو لطف گفتارش
جدا بودن ز یار و سوختن با داغ هجرانش از فضولی غزل 220
1. جدا بودن ز یار و سوختن با داغ هجرانش
بسی خوش‌تر که روز وصل دیدن با رقیبانش
بکویش می روم بهر تماشای مه رویش از فضولی غزل 221
1. بکویش می روم بهر تماشای مه رویش
تماشاییست از رسواییم امروز در کویش
لاف زد پیش رخت گلبن ز گلبرگ ترش از فضولی غزل 222
1. لاف زد پیش رخت گلبن ز گلبرگ ترش
زد صبا از قهر گلبرگ ترش را بر سرش
نیست غیر از حیرتم کاری جدا از یار خویش از فضولی غزل 223
1. نیست غیر از حیرتم کاری جدا از یار خویش
وه چه خواهم کرد دارم حیرتی در کار خویش
روی می‌تابد ز من گر ماه تابان گویمش از فضولی غزل 224
1. روی می‌تابد ز من گر ماه تابان گویمش
می رود از پیشم از سرو خرامان گویمش
زهی جفای تو بر من دلیل رحمت خاص از فضولی غزل 225
1. زهی جفای تو بر من دلیل رحمت خاص
مرا وفای تو نقش صحیفه اخلاص
ز جهان گردی ما دیدن یاریست غرض از فضولی غزل 226
1. ز جهان گردی ما دیدن یاریست غرض
زین همه سیر درین دشت شکاریست غرض