فضولی بغدادی

خوش باش کین معامله چندان نمانده است

هجری میانه من و جانان نمانده است

سوزی که داشت سینه سوزان نمانده است

اندیشه که بود ز حرمان نمانده است

در من ز ضعف طاقت افغان نمانده است

دل را شکایت از غم دوران نمانده است

چشمی نمانده است که حیران نمانده است

با آنکه در فراق توام جان نماند است

گویا دلی که بود مرا آن نمانده است