می دهد زاهد به ما هر لحظه آزار دگر از فضولی غزل 204
1. می دهد زاهد به ما هر لحظه آزار دگر
گر چه ما کار دگر داریم او کار دگر
ای جمالت ز گل گلشن جان رعناتر از فضولی غزل 205
1. ای جمالت ز گل گلشن جان رعناتر
هر چه رعناتر ازان نیست ازان رعناتر
سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز از فضولی غزل 206
1. سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز
مرد آتش شعله با صد شرر دارد هنوز
خاک شد جسم و غمت مونس جانست هنوز از فضولی غزل 207
1. خاک شد جسم و غمت مونس جانست هنوز
سوخت دل جان بجمالت نگرانست هنوز
دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز از فضولی غزل 208
1. دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز
غم پنهان دلم بر تو عیانست امروز
دلا بمهر رخش دیده پر آب انداز از فضولی غزل 209
1. دلا بمهر رخش دیده پر آب انداز
ترست پرده چشمت بآفتاب انداز
دل اسیر لعل آن گلبرگ خندانست باز از فضولی غزل 210
1. دل اسیر لعل آن گلبرگ خندانست باز
کار من از دست دل چاک گریبانست باز
شمع بزم بهجتم مهر مه روی تو بس از فضولی غزل 211
1. شمع بزم بهجتم مهر مه روی تو بس
مطلع خورشید اقبالم سر کوی تو بس
غمت روز تنهاییم یار بس از فضولی غزل 212
1. غمت روز تنهاییم یار بس
شبم هم نفس ناله زار بس
چیده ایم از اختلاط خلق دامان هوس از فضولی غزل 213
1. چیده ایم از اختلاط خلق دامان هوس
نه کسی پروای ما دارد نه ما پروای کس
نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس از فضولی غزل 214
1. نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس
هوای او همه دارند من ندارم و بس
ز عشقت ناله زاری که من دارم ندارد کس از فضولی غزل 215
1. ز عشقت ناله زاری که من دارم ندارد کس
همین بس کار من کاری که من دارم ندارد کس