گرد گلت کشید ز عنبر حصار خط از فضولی غزل 227
1. گرد گلت کشید ز عنبر حصار خط
شد شاهد جمال ترا پرده دار خط
به رندان از جهنم می‌دهد دایم خبر واعظ از فضولی غزل 228
1. به رندان از جهنم می‌دهد دایم خبر واعظ
مگر مطلق ندیده در جهان جای دگر واعظ
سر می کند همیشه فدا بهر یار شمع از فضولی غزل 229
1. سر می کند همیشه فدا بهر یار شمع
دارد درین روش قدم استوار شمع
گر نه در دل مهر آن روی چو مه دارد چراغ از فضولی غزل 230
1. گر نه در دل مهر آن روی چو مه دارد چراغ
چیست این سوزی که شب‌های سیه دارد چراغ
گشت محرم در حریم وصل جانانم چراغ از فضولی غزل 231
1. گشت محرم در حریم وصل جانانم چراغ
آتشی از رشک زد در رشته جانم چراغ
به خود نگذاشتم دامان آن چابک‌سوار از کف از فضولی غزل 232
1. به خود نگذاشتم دامان آن چابک‌سوار از کف
مرا بربود جولانش عنان اختیار از کف
قد کشیدی دیده ام تیر بلا را شد هدف از فضولی غزل 233
1. قد کشیدی دیده ام تیر بلا را شد هدف
جلوه کردی عنان اختیارم شد ز کف
گر ترا هست دلا در ره غم میل رفیق از فضولی غزل 234
1. گر ترا هست دلا در ره غم میل رفیق
بطلب جام شفق گون که رفیقست شفیق
باغ حسن از گل رخسار تو دارد رونق از فضولی غزل 235
1. باغ حسن از گل رخسار تو دارد رونق
کشور عشق بتیغ مژه ات یافت نسق
در ره عشق بتانست رفیقم توفیق از فضولی غزل 236
1. در ره عشق بتانست رفیقم توفیق
غیر توفیق درین راه مرا نیست رفیق
یارست فارغ از من و من بی قرار عشق از فضولی غزل 237
1. یارست فارغ از من و من بی قرار عشق
کار منست ناله و اینست کار عشق
بود درد دل از سودای عشقت حاصل عاشق از فضولی غزل 238
1. بود درد دل از سودای عشقت حاصل عاشق
چه حاصل چون نه آگاه از درد دل عاشق