باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است وامشب تنم از گریه به روز خویش است

2 گر میگریم به زاری زار رواست تا غسل کنم که کشتنم در پیش است

1 شمع آمد و گفت: موسی جمع منم اینک بنگر چو طشت آتش لگنم

2 همچون موسی ز مادر افتاده جدا وانگاه بمانده آتشی در دهنم

1 شمع آمد و گفت: جان فشان آمدهام کز کشتن و سوختن به جان آمدهام

2 آتش به زبان از آن برآرم هر شب کز آتشِ تیزتر زبان آمدهام

1 شمع آمد و گفت: جانِ من میسوزد وز جان تن ناتوانِ من میسوزد

2 سوگند همی خورم به جان و سرِ خویش وز سوگندم زبانِ من میسوزد

1 شمع آمد و گفت: این چه عذاب است مرا کز آتش و از چشم پرآب است مرا

2 سررشتهٔ من به دست آتش دادند جان در غم و دل در تب و تاب است مرا

1 شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود جان بر سرِ من آتشِ سوزنده بود

2 شاید که مرا دیدهٔ گرینده بود تا ازچه ز سرْ بریدنم خنده بود

1 شمع آمد و گفت: آمده جانم به لب است باکشتن روزم این همه سوز شب است

2 زین آتش تیز در عجب ماندهام تا اشک چگونه مینسوزد عجب است

1 شمع آمد و گفت: از تنِ سرکشِ خویش سر میبینم فکنده در مفرشِ خویش

2 هرچند که در مشمّعم پیچیده هم غرقه شوم در آب از آتشِ خویش

1 شمع آمد و گفت: من به صد جان نرهم وز آتش سوزنده تن آسان نرهم

2 از هستی خویش ماندهام در آتش تا نکشندم ز آتش سوزان نرهم

1 شمع آمد و گفت: شخصم آغشته که بود بود ای عجب از آتش سرگشته که بود

2 با آتش سرکشم اگر بودی تاب بازم نشدی ز تاب این رشته که بود