شمع آمد و گفت: از تنِ سرکشِ خویش از عطار نیشابوری مختارنامه 8

1 پس مبارک گفت احمد شاه را کرد آن خورشید روشن ماه را

2 هر دو همچون ماه و خور تابان شدند همچو انجم دیگران پنهان شدند

1 سهل است اگر کار مرا ساز دهی گاهم بنوازی و گه آواز دهی

2 چون عاشق دل شکسته را دل بردی چه کم شود ازتو گر دلش باز دهی

1 ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

2 سحرگه عزم بستان کن صبوحی در گلستان کن به بلبل می‌برد از گل صبا صد گونه بشری را

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند