باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد وگفت: در دلم خون افتاد کز پرده ز بیم سوز بیرون افتاد

2 من در هوس آتش و کس آگه نیست تا در سرِ من چنین هوس چون افتاد

1 شمع آمد و گفت: عزّت من بنگر: در زیر نهاده شمعدان طشتی زر

2 چون گوهر شبچراغم آمد آتش افتاد ازان طشت چو گوهر با سر

1 شمع آمد و گفت: در دلم خونم سوخت کاتش همه شب درون و بیرونم سوخت

2 این طرفه که آتشی که در سر دارم چون آب ز سرگذشت افزونم سوخت

1 شمع آمد و گفت: هر زمان چون قلمم گاز از سرِکین سرافکند در قدمم

2 بسیار به عجز گاز را دم دادم هم درگیرد که آتشین است دمم

1 شمع آمد و گفت:‌چند سرگشته شوم آن اولیتر که با سررشته شوم

2 هرچند که بینفس زدن زنده نیم تا در نگری به یک نفس کشته شوم

1 شمع آمد و گفت: با چنین کار درشت تاکی دارم نهاده بر لب انگشت

2 آن را که به آتش است زنده که بسوخت و آن راکه به بادی بتوان کشت که کشت

1 شمع آمد و گفت: چون منم دشمنِ من کوکس که به گازی ببُرد گردنِ من

2 گر بُکْشَنْدم تنم بماند زنده ور زنده بمانم بنماند تنِ من

1 شمع آمد و گفتا: منِ مجنون باری ننهم قدمی ز سوز بیرون باری

2 چون بر سرمّ آتشِ جهان افروز است بالا دارد کارِ من اکنون باری

1 شمع آمد و گفت: چند باشم سرکش بر پای بمانده به که تا سوزم خوش

2 چون هر نفس از کشتن خویش اندیشم بیرون شود از پای به فرقم آتش

1 شمع آتش را گفت که طبعی که تر است در شیب مرا مسوز چون بالا خواست

2 آتش گفتش که هست بالای تو راست گردر شیبت بسوزم آن هم بالاست