باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: تا مرا یافته‌اند در تافتنم به جمع بشتافته‌اند

2 کمتر باشد ز ریسمانی که مراست آن نیز در اندرون من بافته‌اند

1 شمع آمد و گفت: در دلم خونم سوخت کاتش همه شب درون و بیرونم سوخت

2 این طرفه که آتشی که در سر دارم چون آب ز سرگذشت افزونم سوخت

1 شمع آمد و گفت: اگر بمی باید رفت شک نیست که زودتر بمی بایدرفت

2 چون در بند است پایم و ره در پیش ناکام مرا به سر بمی باید رفت

1 شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود جان بر سرِ من آتشِ سوزنده بود

2 شاید که مرا دیدهٔ گرینده بود تا ازچه ز سرْ بریدنم خنده بود

1 شمع آمد و گفت: هر دمم میسوزند پیوسته ز سر تا قدمم میسوزند

2 چون گریه و دلسوزی من میبینند زان فایدهای نیست همم میسوزند

1 شمع آمد و گفت: چون منم دشمنِ من کوکس که به گازی ببُرد گردنِ من

2 گر بُکْشَنْدم تنم بماند زنده ور زنده بمانم بنماند تنِ من

1 شمع آمد و گفت: من به صد جان نرهم وز آتش سوزنده تن آسان نرهم

2 از هستی خویش ماندهام در آتش تا نکشندم ز آتش سوزان نرهم

1 شمع آمد زار زار و میگفت به راز حال من و آتش است با سوز و گداز

2 من کرده به درد گریهٔ تلخ آغاز برّیده ز من یار به شیرینی باز

1 شمع آمد و گفتا: منِ مجنون باری ننهم قدمی ز سوز بیرون باری

2 چون بر سرمّ آتشِ جهان افروز است بالا دارد کارِ من اکنون باری

1 شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است وامشب تنم از گریه به روز خویش است

2 گر میگریم به زاری زار رواست تا غسل کنم که کشتنم در پیش است