باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: زخم خوردم بر سر ایام بسی نهاد دردم بر سر

2 روزم دم سرد گشته شب سوخته درد ای بس که گذشت گرم و سردم بر سر

1 شمع آمد و گفت: کشتهٔ هر روزم شب میسوزم که انجمن افروزم

2 گفتم: هوس سوز در افتد به سرم اکنون باری ز سر درآمد سوزم

1 شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود کان شد که مرا پردهٔ زنبوری بود

2 نوری که از او کار جهان نور گرفت زان نور نصیب من همه نوری بود

1 شمع آمد و گفت: چون گرفتم کم خویش باری بکنم به کام دل ماتمِ خویش

2 ای کاش سرم میببریدی هر دم تا بر زانو نهادمی در غمِ خویش

1 شمع آمد و گفت: دوربین باید بود در زخم فراق انگبین باید بود

2 میخندم و باز آب حسرت در چشم یعنی که چو جان دهی چنین باید بود

1 شمع آمد و گفت: دائماً در سفرم میسوزم و میگدازم و میگذرم

2 بخت بدِ من چو رشته در کارم کرد بنگر که ازین رشته چه آید به سرم

1 شمع آمد و گفت: اگر شماری دارم اشک است که پُر اشک کناری دارم

2 گر سوختن و کشتنِ من چیزی نیست این هست که روشن سر و کاری دارم

1 شمع آمد و گفت: اگر بمی باید رفت شک نیست که زودتر بمی بایدرفت

2 چون در بند است پایم و ره در پیش ناکام مرا به سر بمی باید رفت

1 شمع آمد و گفت: کار در کار افتاد در سوختنم گریستن زار افتاد

2 از بس که عسل بخوردم از بیخبری در من افتاد آتش و بسیار افتاد

1 شمع آمد و گفت: عمر خوش خوش بگذشت دورم همه در سوز مشوش بگذشت

2 گر آب ز سر در گذرد سهل بود این است بلا کز سرم آتش بگذشت