شمع آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 73
1. شمع آمد و گفت: کار باید کرد
تادر آتش بر بفرازم گردن
1. شمع آمد و گفت: کار باید کرد
تادر آتش بر بفرازم گردن
1. شمع آمد و گفت: تا مرا یافتهاند
در تافتنم به جمع بشتافتهاند
1. شمع آمد و گفت: اگر خطا سوختمی
جز خود دگری را به بلا سوختمی
1. شمع آمد و گفت: بر نمیباید خاست
تا پیش تو سرگذشت برگویم راست
1. شمع آمد و گفت: گر بما زد پر باز
پروانه ز شوق کس نزد دیگر باز
1. شمع آمد و گفت: در بلا باید سوخت
وز آتش سر بر سر پا باید سوخت
1. شمع آمد و گفت: سوز پروانه جداست
کاو را پر سوخت سوز من سر تا پاست
1. شمع آمد و گفت: کشته بنشینم نیز
تا کشته به سوزد تن مسکینم نیز
1. شمع آمد و گفت: زخم خوردم بر سر
ایام بسی نهاد دردم بر سر
1. شمع آمد و گفت: کشتهٔ هر روزم
شب میسوزم که انجمن افروزم
1. شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود
کان شد که مرا پردهٔ زنبوری بود
1. شمع آمد و گفت: چون گرفتم کم خویش
باری بکنم به کام دل ماتمِ خویش