باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: زود بیرون رفتم نادیده ز عمر سود بیرون رفتم

2 چون عالم را آتش و دودی دیدم ره پُر آتش به دود بیرون رفتم

1 شمع آمد و گفت: زاتش افسر دارم هر لحظه به نو سوزش دیگر دارم

2 تا چند به هر جمع من بی سر و پای در پای افتم از آنچه در سر دارم

1 شمع آمد و گفت: کار در کار افتاد در سوختنم گریستن زار افتاد

2 از بس که عسل بخوردم از بیخبری در من افتاد آتش و بسیار افتاد

1 شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پا پای اندر بند و سر در آتش همه جا

2 گاهم بکشند و گه بسوزند به درد یک سوخته سرگشتهتر از من بنما

1 شمع آمد و گفت: آمدهام رنگ آمیز بر چهره ز ابر آتشین طوفان ریز

2 من از سر عشق میزنم لاف و تو هم تا خود که برد زین دو به سر آتش تیز

1 شمع آمد و گفت: اگر تنم غم کش خاست آتش در من گرم رود دل خوش خاست

2 گرداب بلا بر سر من میگردد گرداب که دیده است که از آتش خاست

1 شمع آمد و گفت: اگر خطا سوختمی جز خود دگری را به بلا سوختمی

2 از خامی خویش زار میباید سوخت گر خام نبودمی کجا سوختمی

1 شمع آمد و گفت: جمع اگر بنشینند بر من دگری به راستی بگزینند

2 چون گردن راستان بمی باید زد بیچاره کژان! چو راستان این بینند

1 شمع آمد و گفت: این کرا تاب بود کز آتش تیز بی خور وخواب بود

2 آبم کند آتش که به من بسته دلست آتش دیدی که تشنهٔ آب بود

1 شمع آمد و گفت: سوز پروانه جداست کاو را پر سوخت سوز من سر تا پاست

2 من بنمودم درین میان فرقی راست فرقی روشن چنین که دارد که مراست