باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: این سفر افتاد مرا کز رفتن آن صد خطر افتاد مرا

2 سر در کَنَبَم تمام، گویی که نبرد این کار نگر که در سر افتاد مرا

1 شمع آمد و گفت: شهر پر خندهٔ ماست ابر از سر درد نیز گریندهٔ ماست

2 چون من ز سر راستیی بر پایم سر میفکنندم که سرافکندهٔ ماست

1 شمع آمد و گفت: دادِ من باید خواست کز آتشِ سوزنده بمانْدَم کم و کاست

2 تا در سرِ من نشست ناگه آتش گویی تو که دل بود که از من برخاست

1 شمع آمد وگفت: آمدهام شب پیمای تا بو که از آتش برهم در یکجای

2 آتش چو به پای رفت شد عمر به سر برگفتمت این حدیث از سر تا پای

1 شمع آمد و گفت: سوزِ من گر دانی چندین بنسوزیم درین حیرانی

2 چندین چکنی دراز اشک افشانی تا گرد کنم به دست سرگردانی

1 شمع آمد و گفت: یارِ من خواهد بود پروانه که جان سپارِ من خواهد بود

2 اول چو بشویمش به اشکی که مراست آخر لحدش کنارِ من خواهد بود

1 شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب کز سوختن است همچو روزم همه شب

2 هر چند زبان چرب دارم همه روز از چرب زبانی است سوزم همه شب

1 شمع‌ آمد و گفت: میروم حیران من گه کشته و گه مرده و گه گریان من

2 بخریدهام این فروختن از جان من مینفروشم تا نکنم تاوان من

1 شمع آمد و گفت: حالتی خوش دیدم خود را که سرافکنده و سرکش دیدم

2 از هر تر و خشک و دخل و خرجی که بود خرجم همه اشک و دخل آتش دیدم

1 شمع آمد و گفت: اگر تنم غم کش خاست آتش در من گرم رود دل خوش خاست

2 گرداب بلا بر سر من میگردد گرداب که دیده است که از آتش خاست