تا تو ز هستی خود زیر و از عطار نیشابوری غزل 761
1. تا تو ز هستی خود زیر و زبر نگردی
در نیستی مطلق مرغی بپر نگردی
خطی از غالیه بر غالیه‌دان از عطار نیشابوری غزل 762
1. خطی از غالیه بر غالیه‌دان آوردی
دل این سوخته را کار به جان آوردی
با خط سرسبز بیرون آمدی از عطار نیشابوری غزل 763
1. با خط سرسبز بیرون آمدی
آفت دلهای پرخون آمدی
ای لبت ختم کرده دلبندی از عطار نیشابوری غزل 764
1. ای لبت ختم کرده دلبندی
بنده بودن تو را خداوندی
ای که با عاشقان نه پیوندی از عطار نیشابوری غزل 765
1. ای که با عاشقان نه پیوندی
بی تو دل را کجاست خرسندی
گر مرد این حدیثی زنار از عطار نیشابوری غزل 766
1. گر مرد این حدیثی زنار کفر بندی
دین از تو دور دور است بر خویشتن چه خندی
ای کاش درد عشقت درمان‌پذیر از عطار نیشابوری غزل 767
1. ای کاش درد عشقت درمان‌پذیر بودی
یا از تو جان و دل را یک‌دم گزیر بودی
گر یار چنین سرکش و عیار از عطار نیشابوری غزل 768
1. گر یار چنین سرکش و عیار نبودی
حال من بیچاره چنین زار نبودی
گر از همه عاشقان وفا از عطار نیشابوری غزل 769
1. گر از همه عاشقان وفا دیدی
چون من به وفای خود که را دیدی
ای آنکه هیچ جایی آرام از عطار نیشابوری غزل 770
1. ای آنکه هیچ جایی آرام جان ندیدی
رنج جهان کشیدی گنج جهان ندیدی
الصلا ای دل اگر در عشق از عطار نیشابوری غزل 771
1. الصلا ای دل اگر در عشق او اقرار داری
الحذر گر ذره‌ای در عشق او انکار داری
جانا دهنی چو پسته داری از عطار نیشابوری غزل 772
1. جانا دهنی چو پسته داری
در پسته گهر دو رسته داری