ساقیا گر پخته‌ای می خام ده از عطار نیشابوری غزل 714
1. ساقیا گر پخته‌ای می خام ده
جان بی آرام را آرام ده
سر پا برهنگانیم اندر جهان فتاده از عطار نیشابوری غزل 715
1. سر پا برهنگانیم اندر جهان فتاده
جان را طلاق گفته دل را به باد داده
دوش آمد زلف تاب داده از عطار نیشابوری غزل 716
1. دوش آمد زلف تاب داده
جان را ز دو لب شراب داده
جانا منم ز مستی سر در جهان نهاده از عطار نیشابوری غزل 717
1. جانا منم ز مستی سر در جهان نهاده
چون شمع آتش تو بر فرق جان نهاده
ای اشتیاق رویت از چشم خواب برده از عطار نیشابوری غزل 718
1. ای اشتیاق رویت از چشم خواب برده
یک برق عشق جسته صد سد آب برده
ترسا بچه‌ای دیدم زنار کمر کرده از عطار نیشابوری غزل 719
1. ترسا بچه‌ای دیدم زنار کمر کرده
در معجزهٔ عیسی صد درس ز بر کرده
ای یک کرشمهٔ تو صد خون حلال کرده از عطار نیشابوری غزل 720
1. ای یک کرشمهٔ تو صد خون حلال کرده
روی چو آفتابت ختم جمال کرده
ای ز سودای تو دل شیدا شده از عطار نیشابوری غزل 721
1. ای ز سودای تو دل شیدا شده
زآتش عشق تو آب ما شده
ای هر دهان ز یاد لبت پر عسل شده از عطار نیشابوری غزل 722
1. ای هر دهان ز یاد لبت پر عسل شده
در هر زبان خوشی لب تو مثل شده
ای درس عشقت هر شبم تا روز تکرار آمده از عطار نیشابوری غزل 723
1. ای درس عشقت هر شبم تا روز تکرار آمده
وی روز من بی روی تو همچون شب تار آمده
ای ز صفات لبت عقل به جان آمده از عطار نیشابوری غزل 724
1. ای ز صفات لبت عقل به جان آمده
از سر زلفت شکست در دو جهان آمده
ای ز شراب غفلت مست و خراب مانده از عطار نیشابوری غزل 725
1. ای ز شراب غفلت مست و خراب مانده
با سایه خو گرفته وز آفتاب مانده