غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 بس که جان در خاک این در سوختیم دل چو خون کردیم و در بر سوختیم

2 در رهش با نیک و بد در ساختیم در غمش هم خشک و هم تر سوختیم

3 سوز ما با عشق او قوت نداشت گرچه ما هر دم قوی‌تر سوختیم

4 چون بدو ره نی و بی او صبر نی مضطرب گشتیم و مضطر سوختیم

1 تا به دام عشق او آویختیم جان و دل را فتنه‌ها انگیختیم

2 دل چو در گرداب عشقش اوفتاد تن فرو دادیم و در نگریختیم

3 بس که اندر وادی سودای او خون دل با خاک ره آمیختیم

4 خاک پای او به نوک برگ چشم گاه می‌رفتیم و گه می‌بیختیم

1 تا با غم عشق آشنا گشتیم از نیک و بد جهان جدا گشتیم

2 تا هست شدیم در بقای تو از هستی خویشتن فنا گشتیم

3 تا در ره نامرادی افتادیم بر کل مراد پادشا گشتیم

4 زان دست همه جهان فرو بستی تا جمله به جملگی تورا گشتیم

1 ما رند و مقامر و مباحی‌ایم انگشت نمای هر نواحی‌ایم

2 خون خواره چو خاک جرعه از جامیم خون ریز ز دیده چون صراحی‌ایم

3 هر چند که از گروه سلطانیم نه قلبی‌ایم و نه جناحی‌ایم

4 جانا ز شراب شوق تو هر دم بی صبح و صبوحی و صباحی‌ایم

1 ما گبر قدیم نامسلمانیم نام‌آور کفر و ننگ ایمانیم

2 گه محرم کم زن خراباتیم گه همدم جاثلیق رهبانیم

3 شیطان چو به ما رسد کله بنهد کز وسوسه اوستاد شیطانیم

4 زان مرد نه‌ایم کز کسی ترسیم سر پای برهنگان دو جهانیم

1 ما در غمت به شادی جان باز ننگریم در عشق تو به هر دو جهان باز ننگریم

2 خوش خوش چو شمع ز آتش عشق تو فی‌المثل گر جان ما بسوخت به جان باز ننگریم

3 هر طاعتی که خلق جهان کرد و می‌کنند گر نقد ماست جمله بدان باز ننگریم

4 سود دو کون در طلبت گر زیان کنیم ما در طلب به سود و زیان باز ننگریم

1 دل ز عشق تو خون توان کردن عقل را سرنگون توان کردن

2 هرچه جز عشق توست از سردل تا قیامت برون توان کردن

3 تا زبون‌گیری آن‌که را خواهی خویشتن را زبون توان کردن

4 تا همه خون خوریم در غم تو هرچه داریم خون توان کردن

1 ای روی تو شمع تاج داران زلف تو طلسم بی‌قراران

2 اعجوبهٔ زلف خرده کارت اغلوطهٔ ده بزرگواران

3 از عکس جمال جان فزایت خورشید و قمر ز شرمساران

4 در پیش رخت پیاده گشته از بهر سجود شهسواران

1 ساقیا خیز که تا رخت به خمار کشیم تائبان را به شرابی دو سه در کار کشیم

2 زاهد خانه‌نشین را به یکی کوزه درد اوفتان خیزان از خانه به بازار کشیم

3 هوست هست که صافی دل و صوفی گردی خیز تا پیش مغان دردی خمار کشیم

4 هر که را در ره اسلام قدم ثابت نیست به یکی جرعه میش در صف کفار کشیم

1 نشستی در دل من چونت جویم دلم خون شد مگر در خونت جویم

2 تو با من در درون جان نشسته من از هر دو جهان بیرونت جویم

3 چو فردا گم نخواهی بود جاوید پس آن بهتر بود کاکنونت جویم

4 مرا گویی چو گم گردی مرا جوی چو بی چونی تو آخر چونت جویم