غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 ای برده به آب‌روی آبم وز نرگس نیم خواب خوابم

2 تا روی چو ماه تو بدیدم افتاده چو ماهیی ز آبم

3 چون شد خط سبز تو پدیدار بر زرده نشست آفتابم

4 هرگه که به خون خطی نویسی من سر ز خط تو برنتابم

1 چو خود را پاک دامن می ندانم مقامی به ز گلخن می ندانم

2 چرا اندر صف مردان نشینم چو خود را مرد جوشن می ندانم

3 بیا تا ترک خود گیرم که خود را بتر از خویش دشمن می ندانم

4 دلی کز آرزوها گشت پر بت من آن دل را مزین می ندانم

1 بی لبت از آب حیوان می‌بسم بی رخت از ماه تابان می‌بسم

2 کار روی حسن تو گردان بس است ز آفتاب چرخ گردان می‌بسم

3 سر گرانم من ز چین زلف تو از همه چین مشک ارزان می‌بسم

4 گر ندارم آبرویی پیش تو آب روی از چشم گریان می‌بسم

1 تا عشق تو را به جان ربودم بی درد تو یک نفس نبودم

2 از روز ازل هنوز مستم وز شوق الست در سجودم

3 گفتی که جمال خود نمایم این خود ز کمال تو شنودم

4 در آتش هجر انتظارم می‌سازم و سوخت این وجودم

1 آن در که بسته باید تا چند باز دارم کامروز وقتش آمد کان در فراز دارم

2 با هر که از حقیقت رمزی دمی بگویم گوید مگوی یعنی برگ مجاز دارم

3 تا لاجرم به مردی با پاره پاره جانی در جان خویش گفتم چندان که راز دارم

4 چون این جهان و آن یک با صد جهان دیگر در چشم من فروشد چون چشم باز دارم

1 تا عشق تو سوخت همچو عودم یک ذره نماند از وجودم

2 تا بگذشتی چو باد بر من بر خاک فتاده در سجودم

3 یک لحظه ز تو نمی‌شکیبم خود را صد ره بیازمودم

4 عشقت چو نشست در دلم ساخت برخاست ز ره زیان و سودم

1 دل و جانم ببرد جان و دلم بی دل و جان بماند آب و گلم

2 متحیر شدم نمی‌دانم کین چه درد است در نهاد دلم

3 این قدر آگهم کز آتش عشق آتشین شد مزاج معتدلم

4 چون بود کشته از کشنده خجل کو مرا کشت و من ازو خجلم

1 تیر عشقت بر دل و جان می‌خورم زخم زیر پرده پنهان می‌خورم

2 چون غم تو کیمیای شادی است چون شکر زهر غمت زان می‌خورم

3 چون ز درد توست درمان دلم دردی دردت فراوان می‌خورم

4 چند گویم کز تو غم خوردم بسی کین زمان صد بار چندان می‌خورم

1 بی تو زمانی سر زمانه ندارم بلکه سر عمر جاودانه ندارم

2 چشم مرا با تو ای یگانه چه نسبت چشم دو دارم ولی یگانه ندارم

3 مرغ توام بال و پر بریخته از عشق در قفسی مانده آب و دانه ندارم

4 عشق تو بحری است من چو قطرهٔ آبم طاقت آن بحر بی کرانه ندارم

1 ای عشق تو پیشوای دردم وی درد تو هر زمان و هر دم

2 آیینهٔ عارضت سیه شد کز حد بگذشت آه سردم

3 یک لحظه بر من آی آخر تا کی داری ز خویش فردم

4 تا من خط سبز تو ببینم تو درنگری به روی زردم