دردا که درین بادیه بسیار از عطار نیشابوری غزل 607
1. دردا که درین بادیه بسیار دویدیم
در خود برسیدیم و بجایی نرسیدیم
...
تا ما سر ننگ و نام داریم از عطار نیشابوری غزل 608
1. تا ما سر ننگ و نام داریم
بر دل غم تو حرام داریم
...
ما ننگ وجود روزگاریم از عطار نیشابوری غزل 609
1. ما ننگ وجود روزگاریم
عمری به نفاق می‌گذاریم
...
ما مرد کلیسیا و زناریم از عطار نیشابوری غزل 610
1. ما مرد کلیسیا و زناریم
گبری کهنیم و نام برداریم
...
چون زلف تاب دهد آن ترک از عطار نیشابوری غزل 611
1. چون زلف تاب دهد آن ترک لشکریم
هندوی خویش کند هر دم به دلبریم
...
ما در غمت به شادی جان از عطار نیشابوری غزل 612
1. ما در غمت به شادی جان باز ننگریم
در عشق تو به هر دو جهان باز ننگریم
...
من نمیرم زانکه بی جان از عطار نیشابوری غزل 613
1. من نمیرم زانکه بی جان می‌زیم
جان نخواهم چون به جانان می‌زیم
...
ای صدف لعل تو حقهٔ در از عطار نیشابوری غزل 614
1. ای صدف لعل تو حقهٔ در یتیم
عارض تو بی قلم خط زده بر لوح سیم
...
بر هرچه که دل نهاده باشیم از عطار نیشابوری غزل 615
1. بر هرچه که دل نهاده باشیم
در مشرکی اوفتاده باشیم
...
بیا تا رند هر جایی بباشیم از عطار نیشابوری غزل 616
1. بیا تا رند هر جایی بباشیم
سر غوغا و رسوایی بباشیم
...
ساقیا خیز که تا رخت به از عطار نیشابوری غزل 617
1. ساقیا خیز که تا رخت به خمار کشیم
تائبان را به شرابی دو سه در کار کشیم
...
اکنون که نشانهٔ ملامیم از عطار نیشابوری غزل 618
1. اکنون که نشانهٔ ملامیم
وانگشت نمای خاص و عامیم
...