غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 ساقیا توبه شکستم، جرعه‌ای می ده به دستم من ز می ننگی ندارم، می‌پرستم می‌پرستم

2 سوختم از خوی خامان، بر شدم زین ناتمامان ننگم است از ننگ نامان، توبه پیش بت شکستم

3 رفتم و توبه شکستم، وز همه عیبی برستم با حریفان خوش نشستم، با رفیقان عهد بستم

4 من نه مرد ننگ و نامم، فارغ از انکار عامم می فروشان را غلامم، چون کنم، چون می‌پرستم

1 ازین دریا که غرق اوست جانم برون جستم ولیکن در میانم

2 بسی رفتم درین دریا و گفتم گشاده شد به دریا دیدگانم

3 چون نیکو باز جستم سر دریا سر مویی ز دریا می ندانم

4 کسی کو روی این دریا بدید است دهد خوش خوش نشانی هر زمانم

1 ز تو گر یک نظر آید به جانم نباید این جهان و آن جهانم

2 مرا آن یک نفس جاوید نه بس تو دانی دیگر و من می ندانم

3 اگر گویی سرت خواهم بریدن ز شادی چون قلم بر سر دوانم

4 وگر گویی به لب جان خواهمت داد به لب آید بدین امید جانم

1 تا ز سر عشق سرگردان شدم غرقهٔ دریای بی پایان شدم

2 چون دلم در آتش عشق اوفتاد مبتلای درد بی درمان شدم

3 چون سر و کار مرا سامان نماند من ز حیرت بی سر و سامان شدم

4 عاشق صاحب جمالی شد دلم کز کمال حسن او حیران شدم

1 از در جان درآی تا جانم همچو پروانه بر تو افشانم

2 چون نماند از وجود من اثری پس از آن حال خود نمی‌دانم

3 در حضور چنان وجود شگرف چون نمانم به جمله من مانم

4 کی بود کی که پیش شمع رخت بدهم جان و داد بستانم

1 نه ز وصل تو نشان می‌یابم نه ز هجر تو امان می‌یابم

2 دشنهٔ هجر توام کشت از آنک تشنهٔ وصل تو جان می‌یابم

3 از میان تو چو مویی شده‌ام که تورا موی میان می‌یابم

4 به یقین از دهن پرشکرت اثری هم به گمان می‌یابم

1 سواد خط تو چون نافع نظر دیدم روایتی که ازو رفت معتبر دیدم

2 مرا چو زلف تو بر حرف می فرو گیرد حروف زلف تو برخواندم و خطر دیدم

3 چه گویم از الف وصل تو که هیچ نداشت من اینکه هیچ نداشت از همه بتر دیدم

4 تو را میان الف است و الف ندارد هیچ که من ورای الف هیچ در کمر دیدم

1 کار چو از دست من برفت چه سازم مات شدم نیز خانه نیست چه بازم

2 در بن این خاکدان عالم غدار اشک فشان همچو شمع چند گدازم

3 چون نفسی دیگرم ز عمر امان نیست این نفسی چند در هوس به چه تازم

4 چو گل یک روزه در میانهٔ صد خار بر سر پایم نشسته سر چه فرازم

1 دریغا کانچه جستم آن ندیدم نجات تن خلاص جان ندیدم

2 دلم می‌سوزد از درد و چه سازم که درد خویش را درمان ندیدم

3 به کار افتادگی خویش هرگز ندیدم هیچ سرگردان ندیدم

4 بگردیدم چو گردون گرد عالم چو خود واله چو خود حیران ندیدم

1 در سفر عشق چنان گم شدم کز نظر هر دو جهان گم شدم

2 نام و نشانم ز دو عالم مجوی کز ورق نام و نشان گم شدم

3 هیچ کسم نیز نبیند دگر کز خطوات تن و جان گم شدم

4 جامه‌دران اشک فشان آمدم رقص‌کنان نعره‌زنان گم شدم