غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 ترسا بچهٔ شکر لبم دوش صد حلقهٔ زلف در بناگوش

2 صد پیر قوی به حلقه می‌داشت زان حلقهٔ زلف حلقه در گوش

3 آمد بر من شراب در دست گفتا که به یاد من کن این نوش

4 در پرده اگر حریف مایی چون می‌نوشی خموش و مخروش

1 منم اندر قلندری شده فاش در میان جماعتی اوباش

2 همه افسوس خواره و همه رند همه دردی کش و همه قلاش

3 ترک نیک و بد جهان گفته که جهان خواه باش و خواه مباش

4 دام دیوانگی بگسترده تا به دام اوفتاده عقل معاش

1 آتش عشق تو دلم، کرد کباب ای پسر زیر و زبر شدم ز تو، چیست صواب ای پسر

2 چون من خسته دل ز تو، زیر و زبر بمانده‌ام زیر و زبر چه می‌کنی، زلف بتاب ای پسر

3 تا که بدید چشم من، چهرهٔ جانفزای تو ساخته‌ام ز خون دل، چره خضاب ای پسر

4 جان من از جهان غم، سوخته شد به جان تو جام بیا و درفکن، بادهٔ ناب ای پسر

1 شیفتهٔ حلقهٔ گوش توام سوختهٔ چشمهٔ نوش توام

2 ماهرخ با خط و خال منی دلشدهٔ بی تن و توش توام

3 ترک منی گوش به من دار از آنک هندوک حلقه به گوش توام

4 خانه بیاراسته‌ام چون نگار منتظر خانه فروش توام

1 ذره‌ای دوستی آن دمساز بهتر از صد هزار ساله نماز

2 ذره‌ای دوستی بتافت از غیب آسمان را فکند در تک و تاز

3 باز خورشید را که سلطانی است ذره‌ای عشق می‌دهد پرواز

4 عشق اگر نیستی سر مویی نه حقیقت بیافتی نه مجاز

1 ای دل ز جفای یار مندیش در نه قدم و ز کار مندیش

2 جویندهٔ در ز جان نترسد گل می‌طلبی ز خار مندیش

3 با پنجهٔ شیر پنجه می‌زن از کام و دهان مار مندیش

4 مردانه به کوی یار درشو از خنجر هر عیار مندیش

1 روی تو در حسن چنان دیده‌ام کاینهٔ هر دو جهان دیده‌ام

2 جمله از آن آینه پیدا نمود واینه از جمله نهان دیده‌ام

3 هست در آیینه نشان صد هزار واینه فارغ ز نشان دیده‌ام

4 صورت در آینه از آینه نیست خبردار چنان دیده‌ام

1 اگر دلم ببرد یار دلبری رسدش وگر بپروردم بنده‌پروری رسدش

2 ز بس که من سر او دارم از قدم تا فرق گرم چو شمع بسوزد به سرسری رسدش

3 سفید کاری صبح رخش جهان بگرفت چو شب به طره طلسم سیه‌گری رسدش

4 چو آفتاب رخش نور بخش اسلام است اگر ز زلف نهد رسم کافری رسدش

1 در خطت تا دل به جان در بسته‌ام چون قلم زان خط میان در بسته‌ام

2 در تماشای خط سرسبز تو چشم بگشاده فغان در بسته‌ام

3 نی که از خطت زبانم شد ز کار زان چنین دایم زبان در بسته‌ام

4 تو چنین پسته دهان و من ز شوق گرچه می‌سوزم دهان در بسته‌ام

1 جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز با من بساز و جانم ازین بیشتر مسوز

2 هر روز تا به شب چو ز عشق تو سوختم هر شب چو شمع زار مرا تا سحر مسوز

3 مرغ توام به دست خودم دانه‌ای فرست زین بیش در هوای خودم بال و پر مسوز

4 چون آرزوی وصل توام خشک و تر بسوخت در آتش فراق، خودم خشک و تر مسوز