تو را در ره خراباتی خراب از عطار نیشابوری غزل 37
1. تو را در ره خراباتی خراب است
گر آنجا خانه‌ای گیری صواب است
چون به اصل اصل در پیوسته از عطار نیشابوری غزل 38
1. چون به اصل اصل در پیوسته بی‌تو جان توست
پس تویی بی‌تو که از تو آن تویی پنهان توست
عزیزا هر دو عالم سایهٔ از عطار نیشابوری غزل 39
1. عزیزا هر دو عالم سایهٔ توست
بهشت و دوزخ از پیرایهٔ توست
عقل مست لعل جان افزای از عطار نیشابوری غزل 40
1. عقل مست لعل جان افزای توست
دل غلام نرگس رعنای توست
قبلهٔ ذرات عالم روی توست از عطار نیشابوری غزل 41
1. قبلهٔ ذرات عالم روی توست
کعبهٔ اولاد آدم کوی توست
آنکه چندین نقش ازو برخاسته از عطار نیشابوری غزل 42
1. آنکه چندین نقش ازو برخاسته است
یارب او در پرده چون آراسته است
بیا که قبلهٔ ما گوشهٔ از عطار نیشابوری غزل 43
1. بیا که قبلهٔ ما گوشهٔ خرابات است
بیار باده که عاشق نه مرد طامات است
ندای غیب به جان تو می‌رسد از عطار نیشابوری غزل 44
1. ندای غیب به جان تو می‌رسد پیوست
که پای در نه و کوتاه کن ز دنیی دست
لعل گلرنگت شکربار آمدست از عطار نیشابوری غزل 45
1. لعل گلرنگت شکربار آمدست
قسم من زان گل همه خار آمدست
چون کنم معشوق عیار آمدست از عطار نیشابوری غزل 46
1. چون کنم معشوق عیار آمدست
دشنه در کف سوی بازار آمدست
تا که عشق تو حاصل افتادست از عطار نیشابوری غزل 47
1. تا که عشق تو حاصل افتادست
کار ما سخت مشکل افتادست