غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 درآمد دوش ترکم مست و هشیار ز سر تا پای او اقرار و انکار

2 ز هشیاری نه دیوانه نه عاقل ز سرمستی نه در خواب و نه بیدار

3 به یک دم از هزاران سوی می‌گشت فلک از گشت او می‌گشت دوار

4 به هر سوئی که می‌گشت او همی ریخت ز هر جزویش صورت‌های بسیار

1 از پس پردهٔ دل دوش بدیدم رخ یار شدم از دست و برفت از دل من صبر و قرار

2 کار من شد چو سر زلف سیاهش درهم حال من گشت چو خال رخ او تیره و تار

3 گفتم ای جان شدم از نرگس مست تو خراب گفت در شهر کسی نیست ز دستم هشیار

4 گفتم این جان به لب آمد ز فراقت گفتا چون تو در هر طرفی هست مرا کشته هزار

1 گر رخ او ذره‌ای جمال نماید طلعت خورشید را زوال نماید

2 ور ز رخش لحظه‌ای نقاب برافتد هر دو جهان بازی خیال نماید

3 ذرهٔ سرگشته در برابر خورشید نیست عجب گر ضعیف حال نماید

4 مرد مسلمان اگر ز زلف سیاهش کفر نیارد مرا محال نماید

1 درد کو تا دردوا خواهم رسید خوت کو تا در رجا خواهم رسید

2 چون تهی دستم ز علم و از عمل پس چگونه در جزا خواهم رسید

3 بی سر و پای است این راه عظیم من به سر یا من به پا خواهم رسید

4 در چنین راهی قوی کاری بود گر به یک بانگ درا خواهم رسید

1 میی درده که در ده نیست هشیار چه خفتی عمر شد برخیز و هشدار

2 ز نام و ننگ بگریز و چو مردان ز دردی کوزه‌ای بستان ز خمار

3 چو مست عشق گشتی کوزه در دست قلندروار بیرون شو به بازار

4 لباس خواجگی از بر بیفکن به میخانه فرو انداز دستار

1 گر دلبرم به یک شکر از لب زبان دهد مرغ دلم ز شوق به شکرانه جان دهد

2 می‌ندهد او به جان گرانمایه بوسه‌ای پنداشتی که بوسه چنین رایگان دهد

3 چون کس نیافت از دهن تنگ او خبر هر بی خبر چگونه خبر زان دهان دهد

4 معدوم شیء گوید اگر نقطهٔ دلم جز نام از خیال دهانش نشان دهد

1 مرد یک موی تو فلک نبود محرم کوی تو ملک نبود

2 ماه دو هفته گرچه هست تمام از جمال تو هفت یک نبود

3 چون جمال تو آشکار شود همه باشی تو هیچ شک نبود

4 ملک حسن آفتاب روی تورا با کسی نیز مشترک نبود

1 در عشق تو گم شدم به یکبار سرگشته همی دوم فلک‌وار

2 گر نقطهٔ دل به جای بودی سرگشته نبودمی چو پرگار

3 دل رفت ز دست و جان برآن است کز پی برود زهی سر و کار

4 ای ساقی آفتاب پیکر بر جانم ریز جام خون‌خوار

1 عاشقان چون به هوش باز آیند پیش معشوق در نماز آیند

2 پیش شمع رخش چو پروانه سر ببازند و سرفراز آیند

3 در هوایی که ذره خورشید است پر برآرند و شاه‌باز آیند

4 بر بساطی که عشق حاکم اوست جان ببازند و پاک‌باز آیند

1 تا سر زلف تو درهم می‌رود در جهان صد خون به یک دم می‌رود

2 تا بدیدم زلف تو ای جان و دل دل ز دستم رفت و جان هم می‌رود

3 دل ندارم تا غم زلفت خورم وین سخن از جان پر غم می‌رود

4 آسمان از اشتیاق روی تو همچو زلفت پشت پر خم می‌رود