غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 ره عشاق بی ما و من آمد ورای عالم جان و تن آمد

2 درین ره چون روی کژ چون روی راست که اینجا غیر ره بین رهزن آمد

3 رهی پیش من آمد بی نهایت که بیش از وسع هر مرد و زن آمد

4 هزارن قرن گامی می‌توان رفت چه راه است این که در پیش من آمد

1 تا نور او دیدم دو کون از چشم من افتاده شد پندار هستی تا ابد از جان و تن افتاده شد

2 روزی برون آمد ز شب طالب فنا گشت از طلب شور جهان‌سوزی عجب در انجمن افتاده شد

3 رویت ز برقع ناگهان یک شعله زد آتش فشان هر لحظه آتش صد جهان در مرد و زن افتاده شد

4 چون لب گشادی در سخن جان من آمد سوی تن تا مرده بیخود نعره‌زن مست از کفن افتاده شد

1 در راه تو هر که راهبر شد هر لحظه به طبع خاک تر شد

2 هر خاک که ذرهٔ قدم گشت در عالم عشق تاج سر شد

3 تا تو نشوی چو ذره ناچیز نتوانی ازین قفس به در شد

4 هر کو به وجود ذره آمد فارغ ز وجود خیر و شر شد

1 عشق را پیر و جوان یکسان بود نزد او سود و زیان یکسان بود

2 هم ز یکرنگی جهان عشق را نو بهار و مهرگان یکسان بود

3 زیر او بالا و بالا هست زیر کش زمین و آسمان یکسان بود

4 بارگاه عشق همچون دایره است صد او با آستان یکسان بود

1 برکناری شو ز هر نقشی که آن آید پدید تا تو را نقاش مطلق زان میان آید پدید

2 بگذر از نقش دو عالم خواه نیک و خواه بد تا ز بی نقشیت نقشی جاودان آید پدید

3 تو ز چشم خویش پنهانی اگر پیدا شوی در میان جان تو گنجی نهان آید پدید

4 تو طلسم گنج جانی گر طلسمت بشکنی ز اژدها هرگز نترسی گنج جان آید پدید

1 کسی کو هرچه دید از چشم جان دید هزاران عرش در مویی عیان دید

2 عدد از عقل خاست اما دل پاک عدد گردید از گفت زبان دید

3 چو این آن است و آن این است جاوید چرا پس عقل احول این و آن دید

4 چو دریا عقل دایم قطره بیند به چشم او نشاید جاودان دید

1 بردار صراحیی ز خمار بربند به روی خرقه زنار

2 با دردکشان دردپیشه بنشین و دمی مباش هشیار

3 یا پیش هوا به سجده درشو یا بند هوا ز پای بردار

4 تا چند نهان کنی به تلبیس این دین مزورت ز اغیار

1 دلم دردی که دارد با که گوید گنه خود کرد تاوان از که جوید

2 دریغا نیست همدردی موافق که بر بخت بدم خوش خوش بموید

3 مرا گفتی که ترک ما بگفتی به ترک زندگانی کس بگوید

4 کسی کز خوان وصلت سیر نبود چرا باید که دست از تو بشوید

1 صبح از پرده به در می‌آید اثر آه سحر می‌آید

2 یا کسی مشک ختن می‌بیزد یا نسیم گل تر می‌آید

3 خیز ای ساقی و می‌ده به صبوح که حریف چو شکر می‌آید

4 پسری کز خط سبزش چو قلم دل عشاق به سر می‌آید

1 هر که را ذره‌ای وجود بود پیش هر ذره در سجود بود

2 نه همه بت ز سیم و زر باشد که بت رهروان وجود بود

3 هر که یک ذره می‌کند اثبات نفس او گبر یا جهود بود

4 در حقیقت چو جمله یک بودست پس همه بودها نبود بود