گر دلبرم به یک شکر از از عطار نیشابوری غزل 346
1. گر دلبرم به یک شکر از لب زبان دهد
مرغ دلم ز شوق به شکرانه جان دهد
...
برق عشق از آتش و از خون از عطار نیشابوری غزل 347
1. برق عشق از آتش و از خون جهد
چون به جان و دل رسد بیچون جهد
...
زلف را چون به قصد تاب از عطار نیشابوری غزل 348
1. زلف را چون به قصد تاب دهد
کفر را سر به مهر آب دهد
...
یک شکر زان لب به صد جان از عطار نیشابوری غزل 349
1. یک شکر زان لب به صد جان می‌دهد
الحق ارزد زانکه ارزان می‌دهد
...
هر که را ذوق دین پدید از عطار نیشابوری غزل 350
1. هر که را ذوق دین پدید آید
شهد دنیاش کی لذیذ آید
...
یا دست به زیر سنگم آید از عطار نیشابوری غزل 351
1. یا دست به زیر سنگم آید
یا زلف تو زیر چنگم آید
...
عشق تو به جان دریغم آید از عطار نیشابوری غزل 352
1. عشق تو به جان دریغم آید
نامت به زبان دریغم آید
...
سر زلف دلستانت به شکن از عطار نیشابوری غزل 353
1. سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید
صفت بر چو سیمت به سمن دریغم آید
...
هر که را دانهٔ نار تو از عطار نیشابوری غزل 354
1. هر که را دانهٔ نار تو به دندان آید
هر دم از چشمهٔ خضرش مدد جان آید
...
یک ذره نور رویت گر ز آسمان از عطار نیشابوری غزل 355
1. یک ذره نور رویت گر ز آسمان برآید
افلاک درهم افتد خورشید بر سرآید
...
چو از جیبش مه تابان برآید از عطار نیشابوری غزل 356
1. چو از جیبش مه تابان برآید
خروش از گنبد گردان برآید
...
چو نقاب برگشائی مه آن از عطار نیشابوری غزل 357
1. چو نقاب برگشائی مه آن جهان برآید
ز فروغ نور رویت ز جهان فغان برآید
...