عشق بی درد ناتمام بود از عطار نیشابوری غزل 322
1. عشق بی درد ناتمام بود
کز نمک دیگ را طعام بود
آنچه نقد سینهٔ مردان از عطار نیشابوری غزل 323
1. آنچه نقد سینهٔ مردان بود
زآرزوی آن فلک گردان بود
عشق را پیر و جوان یکسان از عطار نیشابوری غزل 324
1. عشق را پیر و جوان یکسان بود
نزد او سود و زیان یکسان بود
آنرا که ز وصل او نشان از عطار نیشابوری غزل 325
1. آنرا که ز وصل او نشان بود
دل گم شدگیش جاودان بود
هر که را با لب تو پیمان از عطار نیشابوری غزل 326
1. هر که را با لب تو پیمان بود
اجل او از آب حیوان بود
هر که را اندیشهٔ درمان از عطار نیشابوری غزل 327
1. هر که را اندیشهٔ درمان بود
درد عشق تو برو تاوان بود
زلف تو که فتنهٔ جهان از عطار نیشابوری غزل 328
1. زلف تو که فتنهٔ جهان بود
جانم بربود و جای آن بود
هر که را ذره‌ای وجود از عطار نیشابوری غزل 329
1. هر که را ذره‌ای وجود بود
پیش هر ذره در سجود بود
هر که را در عشق تو کاری از عطار نیشابوری غزل 330
1. هر که را در عشق تو کاری بود
هر سر مویی برو خاری بود
مرد یک موی تو فلک نبود از عطار نیشابوری غزل 331
1. مرد یک موی تو فلک نبود
محرم کوی تو ملک نبود
چو در غم تو جز جان چیزی از عطار نیشابوری غزل 332
1. چو در غم تو جز جان چیزی دگرم نبود
پیش تو کشم کز تو غمخوارترم نبود
کسی کو خویش بیند بنده از عطار نیشابوری غزل 333
1. کسی کو خویش بیند بنده نبود
وگر بنده بود بیننده نبود