گر نه از خاک درت باد صبا از عطار نیشابوری غزل 358
1. گر نه از خاک درت باد صبا می‌آید
صبحدم مشک‌فشان پس ز کجا می‌آید
...
دلبرم رخ گشاده می‌آید از عطار نیشابوری غزل 359
1. دلبرم رخ گشاده می‌آید
تاب در زلف داده می‌آید
...
صبح از پرده به در می‌آید از عطار نیشابوری غزل 360
1. صبح از پرده به در می‌آید
اثر آه سحر می‌آید
...
آن ماه برای کس نمی‌آید از عطار نیشابوری غزل 361
1. آن ماه برای کس نمی‌آید
کو با غم خویش بس نمی‌آید
...
آن روی به جز قمر که آراید از عطار نیشابوری غزل 362
1. آن روی به جز قمر که آراید
وان لعل به جز شکر که فرساید
...
تشنه را از سراب چگشاید از عطار نیشابوری غزل 363
1. تشنه را از سراب چگشاید
سایه را ز آفتاب چگشاید
...
دو جهان بی‌توام نمی‌باید از عطار نیشابوری غزل 364
1. دو جهان بی‌توام نمی‌باید
نه یکی بس دو ام نمی‌باید
...
گر رخ او ذره‌ای جمال از عطار نیشابوری غزل 365
1. گر رخ او ذره‌ای جمال نماید
طلعت خورشید را زوال نماید
...
رخت را ماه نایب می‌نماید از عطار نیشابوری غزل 366
1. رخت را ماه نایب می‌نماید
خطت را مشک کاتب می‌نماید
...
نه یار هرکسی را رخسار از عطار نیشابوری غزل 367
1. نه یار هرکسی را رخسار می‌نماید
نه هر حقیر دل را دیدار می‌نماید
...
سر زلف تو پر خون می‌نماید از عطار نیشابوری غزل 368
1. سر زلف تو پر خون می‌نماید
رجوع از صیدش اکنون می‌نماید
...
رخ ز زیر نقاب بنماید از عطار نیشابوری غزل 369
1. رخ ز زیر نقاب بنماید
همه عالم خراب بنماید
...