کسی کز حقیقت خبردار از عطار نیشابوری غزل 263
1. کسی کز حقیقت خبردار باشد
جهان را بر او چه مقدار باشد
...
چه دانستم که این دریای از عطار نیشابوری غزل 264
1. چه دانستم که این دریای بی پایان چنین باشد
بخارش آسمان گردد کف دریا زمین باشد
...
حدیث فقر را محرم نباشد از عطار نیشابوری غزل 265
1. حدیث فقر را محرم نباشد
وگر باشد مگر زآدم نباشد
...
عشقت ایمان و جان به ما از عطار نیشابوری غزل 266
1. عشقت ایمان و جان به ما بخشد
لیک بی‌علتی عطا بخشد
...
هر زمانم عشق ماهی در از عطار نیشابوری غزل 267
1. هر زمانم عشق ماهی در کشاکش می‌کشد
آتش سودای او جانم در آتش می‌کشد
...
هر زمان عشق تو در کارم از عطار نیشابوری غزل 268
1. هر زمان عشق تو در کارم کشد
وز در مسجد به خمارم کشد
...
قوت بار عشق تو مرکب جان از عطار نیشابوری غزل 269
1. قوت بار عشق تو مرکب جان نمی‌کشد
روشنی جمال تو هر دو جهان نمی‌کشد
...
نور روی تو را نظر نکشد از عطار نیشابوری غزل 270
1. نور روی تو را نظر نکشد
سوز عشق تو را جگر نکشد
...
نه دل چو غمت آمد از خویشتن از عطار نیشابوری غزل 271
1. نه دل چو غمت آمد از خویشتن اندیشد
نه عقل چو عشق آمد از جان و تن اندیشد
...
در قعر جان مستم دردی از عطار نیشابوری غزل 272
1. در قعر جان مستم دردی پدید آمد
کان درد بندیان را دایم کلید آمد
...
در عشق به سر نخواهم آمد از عطار نیشابوری غزل 273
1. در عشق به سر نخواهم آمد
با دامن تر نخواهم آمد
...
کارم از عشق تو به جان از عطار نیشابوری غزل 274
1. کارم از عشق تو به جان آمد
دلم از درد در فغان آمد
...