پشت بر روی جهان خواهیم از عطار نیشابوری غزل 204
1. پشت بر روی جهان خواهیم کرد
قبله روی دلستان خواهیم کرد
ترسا بچه‌ای ناگه قصد از عطار نیشابوری غزل 205
1. ترسا بچه‌ای ناگه قصد دل و جانم کرد
سودای سر زلفش رسوای جهانم کرد
زلف تو مرا بند دل و غارت از عطار نیشابوری غزل 206
1. زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد
عشق تو مرا رانده به گرد دو جهان کرد
هر که را عشق تو سرگردان از عطار نیشابوری غزل 207
1. هر که را عشق تو سرگردان کرد
هرگزش چارهٔ آن نتوان کرد
عزم خرابات بی‌قنا نتوان از عطار نیشابوری غزل 208
1. عزم خرابات بی‌قنا نتوان کرد
دست به یک درد بی صفا نتوان کرد
روی در زیر زلف پنهان از عطار نیشابوری غزل 209
1. روی در زیر زلف پنهان کرد
تا در اسلام کافرستان کرد
بی لعل لبت وصف شکر می‌نتوان از عطار نیشابوری غزل 210
1. بی لعل لبت وصف شکر می‌نتوان کرد
بی عکس رخت فهم قمر می‌نتوان کرد
چون باد صبا سوی چمن تاختن از عطار نیشابوری غزل 211
1. چون باد صبا سوی چمن تاختن آورد
گویی به غنیمت همه مشک ختن آورد
خطت خورشید را در دامن از عطار نیشابوری غزل 212
1. خطت خورشید را در دامن آورد
ز مشک ناب خرمن خرمن آورد
زین دم عیسی که هر ساعت از عطار نیشابوری غزل 213
1. زین دم عیسی که هر ساعت سحر می‌آورد
عالمی بر خفته سر از خاک بر می‌آورد
چو طوطی خط او پر بر آورد از عطار نیشابوری غزل 214
1. چو طوطی خط او پر بر آورد
جهان حسن در زیر پر آورد
لوح چو سیمت خطی چو قیر از عطار نیشابوری غزل 215
1. لوح چو سیمت خطی چو قیر بر آورد
تا دلم از خط تو نفیر بر آورد