غزلیات در دیوان اشعار حکیم سبزواری

1 دمیده بر رخ آن نازنین خط بنفشه سان بگرد یاسمین خط

2 جهان گیرد بخط دور لعلش سلیمان است و دارد برنگین خط

3 ببین جوشیده بر سر چشمهٔ نوش مثال مور گرد انگبین خط

4 نکرده تا نوشته کلک تقدیر رقم بر صفحهٔ روی چنین خط

1 افسردگانیم از باده کوشط تا دروی افتیم غلتیم چون بط

2 غم لشگر انگیزد وران بلاخیز کو جام و ساقی کو عود و بربط

3 آفاق دیدم انفس رسیدم من ذایدانیه ما شفته قط

4 صدچون سروشش حلقه بگوشش ناخوانده او لوح ننوشته او خط

1 هزاران آفرین بر جان حافظ همه غرقیم در احسان حافظ

2 ز هفتم آسمان غیب آمد لسان الغیب اندر شان حافظ

3 پیمبر نیست لیکن نسخ کرده اساطیر همه دیوان حافظ

4 چه دیوان کز سپهرش جم دیوان نموده کوکب رخسان حافظ

1 شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع همچو انجام در آغاز یکی داشت شعاع

2 تافت بر طلعت ساقی پس از آن برباده آمدی مجلسیان را بنظر این اوضاع

3 جلوه یکتا و مجالی بودش گوناگون هست در عین تفرد به هزاران انواع

4 نبود بیش ز یک پرده نوای عشاق بر مخالف ره این راست نیاید بسماع

1 جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ دریغ از ستم چرخ بیم دار دریغ

2 نمود ساکن بیت الحزن چو یعقوبم ربود یوسف من گرگ روزگار دریغ

3 چمن شگفت و مرا عقدهٔ ز دل نگشود گلی نچیدم و بگذشت نوبهار دریغ

4 معلمی که ورق پیش من نهاد آغاز نوشت بر سبق من نخست بار دریغ

1 ساقی بیا که عمر گران مایه شد تلف دایم نخواهد این در جان ماند در صدف

2 طفلی است جان و مهد تن او راقرارگاه چون گشت راهرو فکند مهدیک طرف

3 در تنگنای بیضه بود جوجه از قصور پر زد سوی قصور چو شد طایر شرف

4 ز آغاز کار جانب جانان همی روم مرگ ار پسند نفس نه جانراست صد شعف

1 ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق بین عقاب عقل را چون صعوه ای در چنگ عشق

2 ای بلی گوی صلاخوان سرخوان بلا جان بکن بدرود بین منصورها آونگ عشق

3 جان و ایمان عقل و دانش کی بیاید در حساب چون نهد در شه نشین بزم دل اورنگ عشق

4 مرد رزم و عشق شیرافکن نه ای یکسوی رو ای خرد آزرمی آخر تو کجا و جنگ عشق

1 نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق آسمان بی سر و پائی بود از کشور عشق

2 نه همین سینه بر آتش زدهٔ اوست خلیل که بهرگوشه بسی سوخته از آذر عشق

3 شرر سینهٔ ما گر چه گرفتی آفاق با همه سوز بود اخگری از مجمر عشق

4 آب حیوان که خضر زندهٔ جاویداز اواست هست یکقطره ای از چشمهٔ جانپرور عشق

1 دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق دل منبع تجرید است دل مظهر ذات حق

2 دل عرش مجید او دیدش همه دید او کو دید و ندید او دل مظهر ذات حق

3 تختی بصفات شه کی بود و که شد آگه جز درگه این خرگه دل مظهر ذات حق

4 دل صورت ذات او مجموع صفات او بل فانی و مات او دل مظهر ذات حق

1 هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک تا بگذری ز دانش اسما تو از ملک

2 گر ترک نفس گیری و فرمان حق بری فرمانبرت شود ز سما جمله تا سمک

3 دُر گران عشق بدست آر ار کسی ورنه چه سود خرقه و دستار با حنک

4 در این مس بدن زر خالص نهاده حق آنکس شناسد آنکه کند قلب خود محک