کم اسی صیاد فی جوالقفص از سبزواری غزل 109
1. کم اسی صیاد فی جوالقفص
قل لنا حتی متی تحسوالقصص
ز جهان بود وجود تو غرض از سبزواری غزل 110
1. ز جهان بود وجود تو غرض
گل عرض بوده و بود تو غرض
دمیده بر رخ آن نازنین خط از سبزواری غزل 111
1. دمیده بر رخ آن نازنین خط
بنفشه سان بگرد یاسمین خط
افسردگانیم از باده کوشط از سبزواری غزل 112
1. افسردگانیم از باده کوشط
تا دروی افتیم غلتیم چون بط
هزاران آفرین بر جان حافظ از سبزواری غزل 113
1. هزاران آفرین بر جان حافظ
همه غرقیم در احسان حافظ
شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع از سبزواری غزل 114
1. شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع
همچو انجام در آغاز یکی داشت شعاع
جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ از سبزواری غزل 115
1. جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ
دریغ از ستم چرخ بیم دار دریغ
ساقی بیا که عمر گران مایه شد تلف از سبزواری غزل 116
1. ساقی بیا که عمر گران مایه شد تلف
دایم نخواهد این در جان ماند در صدف
ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق از سبزواری غزل 117
1. ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق
بین عقاب عقل را چون صعوه ای در چنگ عشق
نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق از سبزواری غزل 118
1. نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق
آسمان بی سر و پائی بود از کشور عشق
دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق از سبزواری غزل 119
1. دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق
دل منبع تجرید است دل مظهر ذات حق
هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک از سبزواری غزل 120
1. هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک
تا بگذری ز دانش اسما تو از ملک