روردهٔ میناکشی چشم سیه مستش نگر از سبزواری غزل 97
1. روردهٔ میناکشی چشم سیه مستش نگر
واندر فن عاشق کشی حسن زبردستش نگر
رخ است این یا قمر یا آتش طور از سبزواری غزل 98
1. رخ است این یا قمر یا آتش طور
چه روی است این تعالی خالق النور
گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار از سبزواری غزل 99
1. گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار
ساقی تفقدی کن و جامی ز می بیار
ریزد عرق ز روی تو یادانه گهر از سبزواری غزل 100
1. ریزد عرق ز روی تو یادانه گهر
ام حل فیک عقد ثریا علی قمر
ای شعله رخ آتش بدلم در زدهٔ باز از سبزواری غزل 101
1. ای شعله رخ آتش بدلم در زدهٔ باز
یاقوت لب از خون که ساغر زدهٔ باز
غم از حد برونی دارم امروز از سبزواری غزل 102
1. غم از حد برونی دارم امروز
دل لبریز خونی دارم امروز
در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس از سبزواری غزل 103
1. در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس
آری ندیده دیدهٔ شاهین کند صید مگس
غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس از سبزواری غزل 104
1. غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس
صحبت بیدلی از شاه و گدا ما را بس
بدیدم آنچه در هجر جمالش از سبزواری غزل 105
1. بدیدم آنچه در هجر جمالش
خداوندا نبیند کس مثالش
مدتی شد دل گمگشته نیامد خبرش از سبزواری غزل 106
1. مدتی شد دل گمگشته نیامد خبرش
یا رب از چرخ جفا پیشه چه آمد بسرش
دوش بگوشم رساند نکتهٔ غیبی سروش از سبزواری غزل 107
1. دوش بگوشم رساند نکتهٔ غیبی سروش
غبغب ساقی ببوس قرقف باقی بنوش
مه آیینه داری است از طلعتش از سبزواری غزل 108
1. مه آیینه داری است از طلعتش
قیامت نموداری از قامتش