بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد از سبزواری غزل 85
1. بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد
به پای انداز نظاره تن زارم سراندازد
خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند از سبزواری غزل 86
1. خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند
کرد ویران نگهت خانهٔ ایمانی چند
ما ز میخانه عشقیم گدایانی چند از سبزواری غزل 87
1. ما ز میخانه عشقیم گدایانی چند
باده نوشان و خموشان و خروشانی چند
یار با ما بیوفائی میکند از سبزواری غزل 88
1. یار با ما بیوفائی میکند
بی سبب از ما جدائی میکند
گل رنگ نگار ما ندارد از سبزواری غزل 89
1. گل رنگ نگار ما ندارد
بوی خوش یار ما ندارد
گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد از سبزواری غزل 90
1. گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد
بود که گوشه چشمی بسوی ما گردد
در دل از شمع رخش انجمنی ساخته‌اند از سبزواری غزل 91
1. در دل از شمع رخش انجمنی ساخته‌اند
بی گل و سنبل و نسرین چمنی ساخته‌اند
هر آنگو دیده بگشاید براو چشم از جهان بندد از سبزواری غزل 92
1. هر آنگو دیده بگشاید براو چشم از جهان بندد
ز جان یکسر برید آنکس که دل بر جان جان بندد
دل نبود آن دلی که نه دله باشد از سبزواری غزل 93
1. دل نبود آن دلی که نه دله باشد
مشغله را کن یله مشعله باشد
بر دلم قهر و رضای تو لذیذ از سبزواری غزل 94
1. بر دلم قهر و رضای تو لذیذ
بر تنم رنج و شفای تو لذیذ
سر که ندارد ز تو سودا بگور از سبزواری غزل 95
1. سر که ندارد ز تو سودا بگور
دیده که بیند نه بروی تو کور
جاء الصبا بعطر ریاحین و الزهر از سبزواری غزل 96
1. جاء الصبا بعطر ریاحین و الزهر
از زلف یار میرسد این باد مشک اثر