گیرم نقاب برفکنی از رخ چو ماه از سبزواری غزل 157
1. گیرم نقاب برفکنی از رخ چو ماه
کو تاب یک کرشمه و کو طاقت نگاه
از مژه گرچشم مستت دست در خنجر زده از سبزواری غزل 158
1. از مژه گرچشم مستت دست در خنجر زده
نیست بد مستی عجب زان مست کان ساغر زده
دل مستمند و حیران بهوای آب و دانه از سبزواری غزل 159
1. دل مستمند و حیران بهوای آب و دانه
زحرم سرای شاهی بخرابه کرده خانه
خوشا جانی که جانانش تو باشی از سبزواری غزل 160
1. خوشا جانی که جانانش تو باشی
خوشادردی که درمانش تو باشی
نه بگویمت که مهری نه بخوانمت که ماهی از سبزواری غزل 161
1. نه بگویمت که مهری نه بخوانمت که ماهی
که حقیقت تو ناید بعقول ماکماهی
هذ اغزال هلال السمآء مضناکی از سبزواری غزل 162
1. هذ اغزال هلال السمآء مضناکی
غد الغزالة فی العشق من حیاراکی
صبا برگو بآن شیرین که گاهی از سبزواری غزل 163
1. صبا برگو بآن شیرین که گاهی
چه باشد گر کنی برمانگاهی
دلا دیریست دور از دلستانی از سبزواری غزل 164
1. دلا دیریست دور از دلستانی
جدا از بارگاه لامکانی
پا مانده در گل در سرزمینی از سبزواری غزل 165
1. پا مانده در گل در سرزمینی
جاکرده در دل مهر حبینی
خاک در تو ما را به ز آب زندگانی از سبزواری غزل 166
1. خاک در تو ما را به ز آب زندگانی
در سر هوای سرورت عمریست جاودانی
الاقد صاد عقلی بالدلالی از سبزواری غزل 167
1. الاقد صاد عقلی بالدلالی
بتی شیرین کلامی خورد سالی