آنچه در مدرسه عمریست از حکیم سبزواری غزل 168
1. آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی
بیکی عشوه ساقی همه بفروختمی
بر قامت تو شد راست دنیای از حکیم سبزواری غزل 169
1. بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی
بر تارک تو زیبا است اکلیل من رآنی
تا دل اندر نظر آورده نگار از حکیم سبزواری غزل 170
1. تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی
ز اشک خونین برخم کرده نگار عجبی
خوبان همه چو صورت تو دلنشین از حکیم سبزواری غزل 171
1. خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی
گر گوش حق شنو هست هم اینی و هم آنی
عشق است حیات جاودانی از حکیم سبزواری غزل 172
1. عشق است حیات جاودانی
سرمایهٔ عیش و کامرانی
ز اِشتیاق تو مُردم نه از حکیم سبزواری غزل 173
1. ز اِشتیاق تو مُردم نه پیکی و نه پیامی
ز هجر جان به لب آمد نه قاصدی نه سلامی
اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی از حکیم سبزواری غزل 174
1. اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
که در راهش دهم جان گرامی
از غصّه دلم خون است در از حکیم سبزواری غزل 175
1. از غصّه دلم خون است در گوشهٔ تنهائی
آخر نه مسلمانی است تا چند شکیبائی
اَلا یا نَفسُ غُزتُک از حکیم سبزواری غزل 176
1. اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی
چو صنعان تا بکی این خوکبانی
مپند ار او نهان و تو عیانی از حکیم سبزواری غزل 177
1. مپند ار او نهان و تو عیانی
تو در سبحات سبحانی نهانی
نبود چو ماه روی تو تابنده از حکیم سبزواری غزل 178
1. نبود چو ماه روی تو تابنده اختری
نامد مثال لعل تو رخشنده گوهری
نه از لفظ تو پیغامی نه از حکیم سبزواری غزل 179
1. نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری
نه از لعل تو دشنامی نه از نطق تو تقریری