آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی از سبزواری غزل 168
1. آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی
بیکی عشوه ساقی همه بفروختمی
بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی از سبزواری غزل 169
1. بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی
بر تارک تو زیبا است اکلیل من رآنی
تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی از سبزواری غزل 170
1. تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی
ز اشک خونین برخم کرده نگار عجبی
خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی از سبزواری غزل 171
1. خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی
گر گوش حق شنو هست هم اینی و هم آنی
عشق است حیات جاودانی از سبزواری غزل 172
1. عشق است حیات جاودانی
سرمایهٔ عیش و کامرانی
ز اِشتیاق تو مُردم نه پیکی و نه پیامی از سبزواری غزل 173
1. ز اِشتیاق تو مُردم نه پیکی و نه پیامی
ز هجر جان به لب آمد نه قاصدی نه سلامی
اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی از سبزواری غزل 174
1. اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
که در راهش دهم جان گرامی
از غصّه دلم خون است در گوشهٔ تنهائی از سبزواری غزل 175
1. از غصّه دلم خون است در گوشهٔ تنهائی
آخر نه مسلمانی است تا چند شکیبائی
اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی از سبزواری غزل 176
1. اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی
چو صنعان تا بکی این خوکبانی
مپند ار او نهان و تو عیانی از سبزواری غزل 177
1. مپند ار او نهان و تو عیانی
تو در سبحات سبحانی نهانی
نبود چو ماه روی تو تابنده اختری از سبزواری غزل 178
1. نبود چو ماه روی تو تابنده اختری
نامد مثال لعل تو رخشنده گوهری
نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری از سبزواری غزل 179
1. نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری
نه از لعل تو دشنامی نه از نطق تو تقریری