بستی قصب از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 72
1. بستی قصب اندر سر، ای دوست بمشتی زر
سه بوسه بده ما را، ای دوست بدستاران
1. بستی قصب اندر سر، ای دوست بمشتی زر
سه بوسه بده ما را، ای دوست بدستاران
1. گر بدی آنکس که زی توام بفکندی
خویشتن اندر نهادمی بفلاخن
1. من زارتر گریم همانا که او
خاموش گرید زار و من با پجن
1. درم در کف تو بنزع اندرست
شهادت از آن دارد اندر دهن
1. خسروا جائی بهمت ساختی، جائی بلند
پر ز خوان خواهی کنونش کرد و خواهی پر سخوان
1. خجسته دولت عالی همین کرد ای ملک پیمان
که فتحی نو دهد هر روز از یک گوشه کیهان
1. ساقی بآبگینه بغداد در فکند
یاقوت رنگ باده خوشخوار مشکبو
1. همان کز سگی زاهدی دیدمی
همی بینم از خواجه خلم و خدو
1. گر زانکه مرا فلک دهد مال فره
بگشایم ازین کار فرو بسته گره
1. از شرب مدام و لاف مشرب توبه
وز عشق بتان سیم غبغب توبه
1. بردار درشتی ز دل خصم بنرمی
کز پیه بنضج آید، ای دوست مغنده
1. تا پای نهند بر سر حران
با کون فراخ گنده و ژنده