شاها چو دلت در از امیر معزی نیشابوری رباعی 97
1. شاها چو دلت در صف تدبیر آید
او را مدد از عالم تقدیر آید
چون آتش خاطر از امیر معزی نیشابوری رباعی 98
1. چون آتش خاطر مرا شاه بدید
از خاک مرا بر زبر ماه کشید
حوران سپاهت از امیر معزی نیشابوری رباعی 99
1. حوران سپاهت ای شه شیر شکر
در آب روان همی نمایند صُوَر
دست مَلِک ملوکِ از امیر معزی نیشابوری رباعی 100
1. دست مَلِک ملوکِ عالم‌ْ سنجر
بحری است که در جهان چنان نیست دگر
چون بر دل و سر از امیر معزی نیشابوری رباعی 101
1. چون بر دل و سر نهم دو دست ای دلبر
می پیش من آوری که بستان و بخور
ای رفته ز خانه از امیر معزی نیشابوری رباعی 102
1. ای رفته ز خانه مدتی سوی سفر
باز آمده سوی خانه با فتح و ظفر
چون نرگس اگر از امیر معزی نیشابوری رباعی 103
1. چون نرگس اگر نهیم در خاکستر
ور داریم اندر آب چون نیلوفر
هستند به بزمت از امیر معزی نیشابوری رباعی 104
1. هستند به بزمت ای شه شیر شکار
مرغان شبه تن و عقیقین منقار
شاها خردت هست از امیر معزی نیشابوری رباعی 105
1. شاها خردت هست به می خوردن یار
شاید که شب و روز همین داری کار
ای دشمن تو به از امیر معزی نیشابوری رباعی 106
1. ای دشمن تو به قبضهٔ قهر اندر
رای تو بصر به دیدهٔ دهر اندر
هرگز نشوم من از امیر معزی نیشابوری رباعی 107
1. هرگز نشوم من از بت و باده صبور
کز بت همه راحت است و از باده سرور
ای شاه کجا گرم از امیر معزی نیشابوری رباعی 108
1. ای شاه کجا گرم کنی بارهٔ بور
صدگور بیفکنی به یک بار به زور