رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 ای شاه چو آسمان کمان داری تو وز تیر ستارهٔ روان داری تو

2 نشکفت که شاهی و جهان داری تو تا دست زده در آسمان داری تو

1 دجله ملکا زمان زمان بفزاید تا با تو به جود اخویش‌ا پهلو ساید

2 چون دجله هزار اگر تو را پیش آید در جنب دل تو قطره‌ای ننماید

1 ای کرده همه جهان ز ناپاکان پاک هرگز نبود تو را ز ناپاکان باک

2 ای خسرو پاک پیکر ازگوهر خاک ای‌گوهر پاک احسن الله جزاک‌

1 سقای ملک گرفت چنگ اندر چنگ ساقی بنهاد بادهٔ مرجان رنگ

2 هنگام صبوح ای ملک با فرهنگ از ساقی باده خواه و از سقا چنگ

1 خصمی‌که بر او فسوس کرد اختر او او را عملی داد نه اندر خور او

2 گر عهد تو بشکست دل اندر بر او سرّ دل او گشت قضای سر او

1 گر بخت بلند خواهی و عمر دراز از دولت برکیارقی سر بفراز

2 گر کالبد ملوک جان یابد باز از وی همه برکیارق آید آواز

1 تیغ ملک شرق خداوند جهان شیری است تنش به جمله چنگال و دهان

2 چون ناخن او باز شود با دندان در ناخن سرگیرد و در دندان جان

1 خصمان تو رسم بد نهادند همه بر ملک در فتنه‌ گشادند همه

2 چون عهد تو را به باد دادند همه از چرخ به خاک درفتادند همه

1 ای شاه بنای ملک محکم به‌تو ماند باغ ظفر و فتوح خرم به تو ماند

2 شاهنشهی از نژاد آدم به تو ماند رفتند مخالفان و عالم به تو ماند

1 نه با منی ار چه همنشینی با من ای بس دوری‌ که از تو بینم تا من

2 در من نرسی تا نشوم یک پا من کاندر ره عشق یا تو لنگی یا من