رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 گر نعمت دشمنت ز حد بیرون شد بنگر که به عاقبت ز محنت چون شد

2 از قارون‌ گر به مال و گنج افزون شد در زیر زمین نهفته چون قارون شد

1 تا فتح تو تاریخ مسلمانی شد پیروزی تو اصل جهانبانی شد

2 تا خان ز سیاست تو زندانی شد از بیم تو چشم خانیان خانی شد

1 چون شاه سوی تخت سرافراز آمد پیرامن او بخت به‌پرواز آمد

2 آن روز ز تخت شاهی آواز آمد کامروز مسیح از آسمان باز آمد

1 چون رخ بگشاد آن نگار دلبند جای صلوات باشد و جای سپند

2 احسنت زند ستاره از چرخ بلند آن مادر راکه چون تو زاید فرزند

1 گر ابر به جود خویشتن را چو تو خواند فراش تو بود او همی‌گرد نشاند

2 هر چند بسی‌ گهر پراکند و فشاند آخر گهرش نماند و بی‌کار بماند

1 از هیبت تو به روم کفار نماند وز نصرت تو به روم زنار نماند

2 با عدل تو در زمانه تیمار نماند با جود تو در خزانه دینار نماند

1 در عشق تو ای صنم مرا رای نماند وان طبع لطیف حکمت آرای نماند

2 بر جای همی بود دلم بی‌غم تو تا جای غم تو گشت بر جای نماند

1 ای شاه بنای ملک محکم به‌تو ماند باغ ظفر و فتوح خرم به تو ماند

2 شاهنشهی از نژاد آدم به تو ماند رفتند مخالفان و عالم به تو ماند

1 در عشق تو زیر و بم هم‌آواز منند اندیشه و باد سرد دمساز من اند

2 خاموشی و صبر خازن راز من اند رنگ رخ و آب دیده غماز من اند

1 تیراندازان همه گرو در بستند بردند گمان که با ملک همدستند

2 آخر همه عاجز و خجل بنشستند وز شرم ملک تیر و کمان بشکستند