خصمان ملک چو از امیر معزی نیشابوری رباعی 85
1. خصمان ملک چو جغد در ویرانند
دایم همه را همچو مگس میرانند
گر بر فلک از تاجوران از امیر معزی نیشابوری رباعی 86
1. گر بر فلک از تاجوران راه کنند
وز قدرت و قدر دست بر ماه کنند
ای شاه تورا ماه از امیر معزی نیشابوری رباعی 87
1. ای شاه تورا ماه نگین خواهد بود
زیرِ قدمت ملک زمین خواهد بود
تا چند دل تو چشمهٔ از امیر معزی نیشابوری رباعی 88
1. تا چند دل تو چشمهٔ نور بود
زان چشمهٔ نور چشم بد دور بود
از عمر شبی به از امیر معزی نیشابوری رباعی 89
1. از عمر شبی به کام دل دوشم بود
کاواز سرود و رود درگوشم بود
حیرت همه در درنگ از امیر معزی نیشابوری رباعی 90
1. حیرت همه در درنگ و سنگ تو بود
نصرت همه در شتاب و جنگ تو بود
هرکس که سزای از امیر معزی نیشابوری رباعی 91
1. هرکس که سزای افسر وگاه بود
خدمتگر این خدمت درگاه بود
هر بزم که کردی از امیر معزی نیشابوری رباعی 92
1. هر بزم که کردی همه بهروزی بود
کار تو نشاط و مجلس افروزی بود
دجله ملکا زمان از امیر معزی نیشابوری رباعی 93
1. دجله ملکا زمان زمان بفزاید
تا با تو به جود اخویش‌ا پهلو ساید
خرگه زند وکارکسی از امیر معزی نیشابوری رباعی 94
1. خرگه زند وکارکسی نگشاید
مطبخ زند و نان به کسی ننماید
سلطان جهان برکیارق از امیر معزی نیشابوری رباعی 95
1. سلطان جهان برکیارق باید
کز دولت او جهان همی آراید
از درگه تو ملوک از امیر معزی نیشابوری رباعی 96
1. از درگه تو ملوک را تاج آید
در همّت تو هزار معراج آید