جانی‌که زمهر توست نقصان نبرد از نیشابوری رباعی 61
1. جانی‌که زمهر توست نقصان نبرد
دردی که زکین توست درمان نبرد
تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد از نیشابوری رباعی 62
1. تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد
توقیع تو اِعتَصَمت بِالله نکرد
ایزد که بنای دولتت عالی کرد از نیشابوری رباعی 63
1. ایزد که بنای دولتت عالی کرد
نگذاشت که خصم با تو محتالی کرد
چون شاه جهان کمان کشیدن گیرد از نیشابوری رباعی 64
1. چون شاه جهان کمان کشیدن گیرد
پیروزی از آسمان رسیدن گیرد
هر تیر که شاه تیر گیر اندازد از نیشابوری رباعی 65
1. هر تیر که شاه تیر گیر اندازد
گویی که ز گردون اثیر اندازد
ای شاه زمین فلک سریرتو سزد از نیشابوری رباعی 66
1. ای شاه زمین فلک سریرتو سزد
مریخ به جَدْی پرّ تیر تو سزد
سلطان علم عدل به هر عالم زد از نیشابوری رباعی 67
1. سلطان علم عدل به هر عالم زد
درکشور روم عالمی بر هم زد
من با تو بتا نفس نمی‌یارم زد از نیشابوری رباعی 68
1. من با تو بتا نفس نمی‌یارم زد
در موکب تو جرس نمی‌یارم زد
چون شاه سرای پرده بر هامون زد از نیشابوری رباعی 69
1. چون شاه سرای پرده بر هامون زد
از دجله و نیل خیمه تا جیحون زد
هر شب که وصال یار دلبر باشد از نیشابوری رباعی 70
1. هر شب که وصال یار دلبر باشد
شب زورق و ماه باد صرصر باشد
گر نعمت دشمنت ز حد بیرون شد از نیشابوری رباعی 71
1. گر نعمت دشمنت ز حد بیرون شد
بنگر که به عاقبت ز محنت چون شد
تا فتح تو تاریخ مسلمانی شد از نیشابوری رباعی 72
1. تا فتح تو تاریخ مسلمانی شد
پیروزی تو اصل جهانبانی شد