ای یار چو روزگار یار من و توست از نیشابوری رباعی 37
1. ای یار چو روزگار یار من و توست
بس کس که حسود روزگار من و توست
دولت که تو را داد به من زایل نیست از نیشابوری رباعی 38
1. دولت که تو را داد به من زایل نیست
وین دل‌که مرا داد به تو غافل نیست
تا دین باشد به جز یکی یزدان نیست از نیشابوری رباعی 39
1. تا دین باشد به جز یکی یزدان نیست
تا ملک بود به جز یکی سلطان نیست
بیدادی و فتنه در جهان آیین نیست از نیشابوری رباعی 40
1. بیدادی و فتنه در جهان آیین نیست
شادند جهانیان و کس غمگین نیست
در عشق توام امید بهروزی نیست از نیشابوری رباعی 41
1. در عشق توام امید بهروزی نیست
وز عهد شب وصال تو روزی نیست
در راه نسا ای ملک پاک سرشت از نیشابوری رباعی 42
1. در راه نسا ای ملک پاک سرشت
جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت
آن‌کس‌که چراغ مهر تو در بر یافت از نیشابوری رباعی 43
1. آن‌کس‌که چراغ مهر تو در بر یافت
در خاک به فر دولت تو زر یافت
تا از برم آن یار پسندیده برفت از نیشابوری رباعی 44
1. تا از برم آن یار پسندیده برفت
آرام و قرار از دل شوریده برفت
ای شاه فلک یاد تو را نوش گرفت از نیشابوری رباعی 45
1. ای شاه فلک یاد تو را نوش گرفت
شمشیر تو را ظفر در آغوش گرفت
گر یابد زهره آگهی از نامت از نیشابوری رباعی 46
1. گر یابد زهره آگهی از نامت
خواهد که به‌جای می‌بود در جامت
ای راحت جان ما ز دو مرجانت از نیشابوری رباعی 47
1. ای راحت جان ما ز دو مرجانت
رنج دل ما زچشم پر دستانت
از تیغ چو آب تو به رزم آتش زاد از نیشابوری رباعی 48
1. از تیغ چو آب تو به رزم آتش زاد
تا خصم ز باد حمله در خاک افتاد