رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 خورشید چو بیند ای ملک رای تورا وین فر و جمال عالم ارای تورا

2 جوینده شود بزمگه و جای تو را تا سجده برد خاک‌کف پای تورا

1 آن‌کس‌که چراغ مهر تو در بر یافت در خاک به فر دولت تو زر یافت

2 وان‌کس که خیال کین تو در سر یافت در آب ز روی خویش نیلوفر یافت

1 گیتی ملکا جز به تو آباد مباد در عادت تو جز هنر و داد مباد

2 خصم تو ز بند محنت آزاد مباد هر کاو به تو شادی نکند شاد مباد

1 دولت‌ که همه جهان به‌سنجر دادست داند به‌ یقین که خوب و درخور دادست

2 سنجر که وزارت به مظفر دادست شک نیست که حق به‌ دست حقور دادست

1 شاها ادبی کن فلک بد خو را گر چشم رسانید رخ نیکو را

2 گرگوی خطا کرد به چوگانش زن ور اسب خطا کرد به‌ من بخش او را

1 تا دولت تو به گرد گردون گردد تا دولت تو به گرد گردون گردد

2 ور با تو ستاره‌ای دگرگون گردد تیره شود و ز چرخ بیرون‌ گردد

1 ای ناصر دین ناصر تو یزدان باد اقبال تو در تن سعادت جان باد

2 گردون به مراد رای تو گردان باد وز گردش آن هر چه تو خواهی آن باد

1 ای شاه چو بیند آسمان رای تو را وین طبع لطیف رامش افزای تو را

2 احسنت زند طلعت زیبای تو را خواهد که شود خاک‌ کف پای تو را

1 دولت ‌که تو را داد به من زایل نیست وین دل‌که مرا داد به تو غافل نیست

2 از دولت و دل هر چه رود باطل نیست بی‌دولت و دل مراد کس حاصل نیست

1 ای داده به تو خدای جاه پدرت خرم به تو میران و سپاه پدرت

2 گر بی‌پدرت بماند گاه پدرت اندی که تویی به جایگاه پدرت