خالق همه اقبال خلایق به تو داد از نیشابوری رباعی 49
1. خالق همه اقبال خلایق به تو داد
تا دهر بود بقای اقبال تو باد
باکم ز منی پای تو اندر گل باد از نیشابوری رباعی 50
1. باکم ز منی پای تو اندر گل باد
با به ز تویی مراد من حاصل باد
هرگز دل تو به هیچکس شاد مباد از نیشابوری رباعی 51
1. هرگز دل تو به هیچکس شاد مباد
وز بند تو بندهٔ تو آزاد مباد
گیتی ملکا جز به تو آباد مباد از نیشابوری رباعی 52
1. گیتی ملکا جز به تو آباد مباد
در عادت تو جز هنر و داد مباد
هر کار که هست جز به کام تو مباد از نیشابوری رباعی 53
1. هر کار که هست جز به کام تو مباد
هر خصم که هست جز به دام تو مباد
ای ناصر دین ناصر تو یزدان باد از نیشابوری رباعی 54
1. ای ناصر دین ناصر تو یزدان باد
اقبال تو در تن سعادت جان باد
دلها همه در زلف تو آویخته باد از نیشابوری رباعی 55
1. دلها همه در زلف تو آویخته باد
جانها همه از طبع تو آمیخته باد
ایزد ملکا سعادت جم به تو داد از نیشابوری رباعی 56
1. ایزد ملکا سعادت جم به تو داد
ملک همه شاهان مقدم به تو داد
تا دولت تو به گرد گردون گردد از نیشابوری رباعی 57
1. تا دولت تو به گرد گردون گردد
تا دولت تو به گرد گردون گردد
ای از همه خسروان چو افریدون فرد از نیشابوری رباعی 58
1. ای از همه خسروان چو افریدون فرد
وز دولت تو رسیده بر گردون گَرد
ای صدر جهان هرکه می‌کین تو خورد از نیشابوری رباعی 59
1. ای صدر جهان هرکه می‌کین تو خورد
از رنج خمارگشت با ناله و درد
عشقت صنما به روی زردم دارد از نیشابوری رباعی 60
1. عشقت صنما به روی زردم دارد
وز کام و هوای خویش فردم دارد