خالق همه اقبال از امیر معزی نیشابوری رباعی 49
1. خالق همه اقبال خلایق به تو داد
تا دهر بود بقای اقبال تو باد
باکم ز منی پای از امیر معزی نیشابوری رباعی 50
1. باکم ز منی پای تو اندر گل باد
با به ز تویی مراد من حاصل باد
هرگز دل تو به از امیر معزی نیشابوری رباعی 51
1. هرگز دل تو به هیچکس شاد مباد
وز بند تو بندهٔ تو آزاد مباد
گیتی ملکا جز از امیر معزی نیشابوری رباعی 52
1. گیتی ملکا جز به تو آباد مباد
در عادت تو جز هنر و داد مباد
هر کار که هست از امیر معزی نیشابوری رباعی 53
1. هر کار که هست جز به کام تو مباد
هر خصم که هست جز به دام تو مباد
ای ناصر دین ناصر از امیر معزی نیشابوری رباعی 54
1. ای ناصر دین ناصر تو یزدان باد
اقبال تو در تن سعادت جان باد
دلها همه در زلف از امیر معزی نیشابوری رباعی 55
1. دلها همه در زلف تو آویخته باد
جانها همه از طبع تو آمیخته باد
ایزد ملکا سعادت از امیر معزی نیشابوری رباعی 56
1. ایزد ملکا سعادت جم به تو داد
ملک همه شاهان مقدم به تو داد
تا دولت تو به از امیر معزی نیشابوری رباعی 57
1. تا دولت تو به گرد گردون گردد
تا دولت تو به گرد گردون گردد
ای از همه خسروان از امیر معزی نیشابوری رباعی 58
1. ای از همه خسروان چو افریدون فرد
وز دولت تو رسیده بر گردون گَرد
ای صدر جهان هرکه از امیر معزی نیشابوری رباعی 59
1. ای صدر جهان هرکه می‌کین تو خورد
از رنج خمارگشت با ناله و درد
عشقت صنما به از امیر معزی نیشابوری رباعی 60
1. عشقت صنما به روی زردم دارد
وز کام و هوای خویش فردم دارد