رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 بر خاک سر کوی تو ای عشق پرست تنها نه منم فتاده شوریده و مست

2 چون من به سر کوی تو صد عاشق هست از پای بیفتاده و جان بر کف دست

1 آن ابر که خاطرش به خاطر برق است وان بحر که خلق در نوالش غرق است

2 وان شمس‌ که تاج دولتش بر فرق است طبع و دل و همت رئیس الشرق است

1 گر نور مه و روشنی شمع توراست پس سوزش وکاهش من از بهر چراست

2 گر شمع تویی مرا چرا باید سوخت ور ماه تویی مرا چرا باید کاست

1 مخلوق فراوان است الله یکی است وانجا که حقیقت است درگاه یکی است

2 هستند ستارگان بسی‌، ماه یکی است بسیار ملک هست‌، ملکشاه یکی است

1 ای شاه دل روشن تو جوشن توست عالم شده روشن از دل روشن توست

2 پریدن جبریل به پیرامن توست صید ملک‌الموت سر دشمن توست

1 گر سینه بخست شاه سنجر ما را کم نیست خمار عشق در سر ما را

2 گر دل‌ برُبود یار دلبر ما را پیکان بَدَل دل است در بر ما را

1 تا شاه نشاط دجله کردست امشب اندر دل بندگان فزودست طرب

2 دریاست شه پاکدل پاک نسب دریا به ‌میان دجله در هست عجب

1 مهرست ظفر نگین فرمان تو را صید است بهشت دام احسان تو را

2 خاک است ستاره صحن میدان تو را گوی است زمانه خَمٌ جوگان تورا

1 ای یار چو روزگار یار من و توست بس کس که حسود روزگار من و توست

2 این باده که اندوه‌گسار من و توست برگیر و بیا که ‌کار کار من و توست

1 در عشق توام امید بهروزی نیست وز عهد شب وصال تو روزی نیست

2 از آتش تو دلم چرا می‌سوزد چون هیچ تو را عادت دلسوزی نیست