رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 ای شاه فلک یاد تو را نوش گرفت شمشیر تو را ظفر در آغوش‌ گرفت

2 اقبال تو را غاشیه بر دوش گرفت اد‌بار مخالف تو را گوش گرفت

1 این ابر که دُرّ شاهوار آوردست بر شادی جشن شهریار آورده ست

2 آورده نثار مهرگانی هر کس او نیز چو دیگران نثار آورده است

1 کوه از صف ترکان ملک ‌گردد پست ز ایشان به هنر یکی و از خصمان شصت

2 در مجلس و میدان شه حورپرست دارند نهاده جام و جان برکفِ دست

1 علم تو زعلم خضر و آصف بیش است حلم تو زحلم مَعن‌ وَاحنَف بیش است

2 از صاعقه شمشیر تو را تف بیش است وز مورچه ترکان تو را صف بیش است

1 شاها همه آشوب ز بدخواه تو خاست دادار جز آن خواست که بدخواه تو خواست

2 پیغمبری ملوک بی‌وحی تو راست کارت همه معجزات را ماند راست

1 ای جام تو آب و آتش ناب شراب ای خون عدو ز آتش شمشیر تو آب

2 گه آتش را کنی تو از آب نقاب گه بفروزی ز روی آب آتش ناب

3 یازنده‌تر از روزشماری ای شب تاریک‌تر از زلف نگاری ای شب

4 از روز همی یاد نداری ای شب گویی که سپیده‌دم نداری ای شب

1 خالق همه اقبال خلایق به تو داد تا دهر بود بقای اقبال تو باد

2 تو باده به‌ دست همچنین با دل شاد بدخواه تو جان و خان و مان داده به‌ باد

1 نور ملک ای ملک به نام تو درست دور فلک ای ملک به دام تو درست

2 کان ظفر ای ملک به‌ کام تو درست جان طرب ای ملک به جام تو درست

1 بیدادی و فتنه در جهان آیین نیست شادند جهانیان و کس غمگین نیست

2 گل هست به باغ ملک اگر نسرین نیست رکن‌الدین هست اگر معزالدین نیست

1 رخشنده چو مهرست ضمیری که تو راست عالی چو سپهرست سریری که تو راست

2 فرمانده خلق است مشیری که تو راست مخدوم جهان است وزیری که توراست