رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 بر خلق توراست پادشاهی ملکا وز ماه توراست تا به ماهی ملکا

2 دور فلک و حکم الهی ملکا آن باد و چنان بادکه خواهی ملکا

1 در زلف تو آویخته دلبندی ها پیش خردت خیره خردمندی ها

2 در دل دارم که بندگیهات کنم تا خود چه کنی تو از خداوندی ها

1 ای جام تو آب و آتش ناب شراب ای خون عدو ز آتش شمشیر تو آب

2 گه آتش را کنی تو از آب نقاب گه بفروزی ز روی آب آتش ناب

3 یازنده‌تر از روزشماری ای شب تاریک‌تر از زلف نگاری ای شب

4 از روز همی یاد نداری ای شب گویی که سپیده‌دم نداری ای شب

1 تا شاه نشاط دجله کردست امشب اندر دل بندگان فزودست طرب

2 دریاست شه پاکدل پاک نسب دریا به ‌میان دجله در هست عجب

1 کوه از صف ترکان ملک ‌گردد پست ز ایشان به هنر یکی و از خصمان شصت

2 در مجلس و میدان شه حورپرست دارند نهاده جام و جان برکفِ دست

1 ای شاه زمین بر آسمان داری تخت سست است عدو تا تو کمان داری سخت

2 حمله سبک آری وگران داری لخت پیری تو به تدبیر و جوان داری بخت

1 ای داده به تو خدای جاه پدرت خرم به تو میران و سپاه پدرت

2 گر بی‌پدرت بماند گاه پدرت اندی که تویی به جایگاه پدرت

1 بر خاک سر کوی تو ای عشق پرست تنها نه منم فتاده شوریده و مست

2 چون من به سر کوی تو صد عاشق هست از پای بیفتاده و جان بر کف دست

1 تا شاه گشاده دست بر تخت نشست دست همه بیدادگران سخت ببست

2 دستور به دستوری شاه اندر دست از پای فتاده را همی گیرد دست

1 این ابر که دُرّ شاهوار آوردست بر شادی جشن شهریار آورده ست

2 آورده نثار مهرگانی هر کس او نیز چو دیگران نثار آورده است