یاد باد آن شب که یارم دل ز منزل برگرفت از نیشابوری قصیده 82
1. یاد باد آن شب که یارم دل ز منزل برگرفت
بار در بست و ره منزلگه دیگرگرفت
هر نور و هر نظام که ملک جهان گرفت از نیشابوری قصیده 83
1. هر نور و هر نظام که ملک جهان گرفت
از سنجر ملک شه آلب ارسلان گرفت
خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید از نیشابوری قصیده 84
1. خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید
باغ پیروزی شکفت و صبح بهروزی دمید
چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد از نیشابوری قصیده 85
1. چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد
از شاه با سعادت محمودِ بن محمد
تا جهان باشد خداوند جهان خاتون بود از نیشابوری قصیده 86
1. تا جهان باشد خداوند جهان خاتون بود
دولت و اقبال او در مُلْک روزافزون بود
ماه‌کند بر فلک ستایش آن خَدّ از نیشابوری قصیده 87
1. ماه‌کند بر فلک ستایش آن خَدّ
سرو کند در چمن پرستش آن قد
به فال فرخ و روز مبارک از بغداد از نیشابوری قصیده 88
1. به فال فرخ و روز مبارک از بغداد
شه ملوک سوی دارملک روی نهاد
ای شاد ز تو خلق و تو از دولت خود شاد از نیشابوری قصیده 89
1. ای شاد ز تو خلق و تو از دولت خود شاد
دنیا به تو آراسته و دین به تو آباد
از دولت عالی به سعادت ستدم داد از نیشابوری قصیده 90
1. از دولت عالی به سعادت ستدم داد
زین خلعت فاخر که خداوند مرا داد
در معزالدین ملکشاه آفتاب دین و داد از نیشابوری قصیده 91
1. در معزالدین ملکشاه آفتاب دین و داد
روز عید روزه‌داران فرخ و فرخنده باد
خلعت سلطان عالم آفتاب دین و داد از نیشابوری قصیده 92
1. خلعت سلطان عالم آفتاب دین و داد
بر بهاء دین یزدان فرخ و فرخنده باد