یاد باد آن شب از امیر معزی نیشابوری قصیده 82
1. یاد باد آن شب که یارم دل ز منزل برگرفت
بار در بست و ره منزلگه دیگرگرفت
هر نور و هر نظام از امیر معزی نیشابوری قصیده 83
1. هر نور و هر نظام که ملک جهان گرفت
از سنجر ملک شه آلب ارسلان گرفت
خسروا می خور از امیر معزی نیشابوری قصیده 84
1. خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید
باغ پیروزی شکفت و صبح بهروزی دمید
چون خُلد شد خراسان از امیر معزی نیشابوری قصیده 85
1. چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد
از شاه با سعادت محمودِ بن محمد
تا جهان باشد از امیر معزی نیشابوری قصیده 86
1. تا جهان باشد خداوند جهان خاتون بود
دولت و اقبال او در مُلْک روزافزون بود
ماه‌کند بر فلک از امیر معزی نیشابوری قصیده 87
1. ماه‌کند بر فلک ستایش آن خَدّ
سرو کند در چمن پرستش آن قد
به فال فرخ و روز از امیر معزی نیشابوری قصیده 88
1. به فال فرخ و روز مبارک از بغداد
شه ملوک سوی دارملک روی نهاد
ای شاد ز تو خلق از امیر معزی نیشابوری قصیده 89
1. ای شاد ز تو خلق و تو از دولت خود شاد
دنیا به تو آراسته و دین به تو آباد
از دولت عالی از امیر معزی نیشابوری قصیده 90
1. از دولت عالی به سعادت ستدم داد
زین خلعت فاخر که خداوند مرا داد
در معزالدین از امیر معزی نیشابوری قصیده 91
1. در معزالدین ملکشاه آفتاب دین و داد
روز عید روزه‌داران فرخ و فرخنده باد
خلعت سلطان عالم از امیر معزی نیشابوری قصیده 92
1. خلعت سلطان عالم آفتاب دین و داد
بر بهاء دین یزدان فرخ و فرخنده باد